Gerçeklerin ve anaların gazabından kurtulamayacaklar!

Ölüm toplasa da çiçekleri

çiçekte tohum biter mi?

***

Bu satırları size torunum Tuna’nın doğuşunu kutlamak ve tüm sevdiklerimizle, dostlarımızla, yoldaşlarımızla paylaşmak için yazıyorum.

Çünkü o sadece benim mutluluğum değil bu yola gönül vermiş, mücadelenin içinde “içerde” ve dışardaki yoldaşlarımızın dostlarımızın da mutluluğudur.

Hüzünler gibi sevinçleri de beraber paylaşmalıyız.

Ben bunu bizzat Bayrampaşa’da, Ümraniye’de, Ulucanlar’da hapishane önünde beklerken yaşadım. O hapishanelerin kapısında nice analarla, çocuklarla sokaklarda bu duyguları paylaştım.

Evlatlar içerde biz dışarda ama aynı yürekle aynı cesaret ve güçle mücadele ettik.

Onların bu mücadeleyi her ne yaparlarsa yapsınlar karartmak ve başka bir tarafa yöneltmek için çabası iyi biliniyor. Ama buna rağmen insanlar biliyor ki: Bu mücadelede hiçbir kötü amaç ya da çıkar yoktur.

Gerçeklerin ve anaların gazabından kurtulamayacaklar!

Hapishanelerde birçok çocuğumuz inançları uğruna tutsak tutuluyorlar. Bilmeliler ki bütün anaların o çocukları için, kararlılıktan ve inançtan gayrısı yoktur. Evlatlarımızın onuruyla yaşıyoruz, anlam buluyoruz.

***

13 yıl sonra gelen duygularımı herkesle paylaşmak istedim. 13 sene sonra 6 Haziran 2012’de yeni bir Tuna doğdu. Şimdi 12 Aralık 1972’de Ümit doğduğu zamanki kadar mutlu ve coşkuluyum. Kızıl saçlı güzel ve cesur kızım bana dünyaları verdi.

Geçen yıllar ne kadar çok olursa olsun hüzünlendirmesin sizi. Aksine yaşadığımız ve bize yaşattığınız tüm mutluluklar için gurur duymalısınız. Ve geçen yıllarla daha çok gülmelisiniz.

Tuna’nın doğuşu ve onu ilk kucaklayışımız aklımda. Şimdiyse 13 sene sonra o duygularımı yeniden yaşıyorum. Nice Tuna, Ümit, Habip ve ismini sayamadıklarımın ölümsüzlüğü yeni doğanlarımızla büyüyor. Analar çocuklarına Tuna’ların ismini vererek onların mirasını yaşatıyor.

Gurur ve onur yüklüyüz. Çünkü yaşamdan önce onur gelir! Güzel kızlarım ve oğullarım sizlerle her karşılaştığım zaman, bana güçlü olduğumu söylüyorsunuz. Aslında ayakta durmayı ve o gücü sizlerden alıyorum. Sizlerden yaşça büyük olsam da konuşmalarımızdan bir şeyler alabilmekten onur ve gurur duyuyorum.

İnsanların ne kadar değil, nasıl yaşadıkları önemlidir.

Bir insan ölürken gülebiliyorsa ne mutludur ki o istekleri uğruna şehit olmuştur. Oğullarına Tuna ismini veren analar oldukça, cezaevi kapısında bekleyen analar oldukça, onlar kaybetmeye mahkumlar!

***

Hayatta en güzel şey Umut’tur. Ümitlerimizi göğüs kafeslerinde, ışıklarını gözlerinde taşıyanlar olduğu müddetçe karanlığın içinde bile gurur sizinle olur!

Tüm analar ve çocukları için ağlamaksız bir dünya için elele.

Hepinizi sımsıkı kucaklarım.

Songül Altıntaş (Ümit Altıntaş’ın annesi)