(08.07.12) – Sendikal bürokrasi ve işbirlikçi çizgi karşısında Bosch işçilerinin açtığı gedik büyüyor. Şimdi de Çorlu'da Termoteknik işçileri Çelik-İş'ten istifa ederek Birleşik Metal-İş Sendikası'na geçtiler.
90’lı yılların başında Otomobil-İş Sendikası'nda örgütlenme sürecindeyken patronun baskısıyla “sendika istiyorsanız alın size sendika” diyerek işçilere Çelik-İş üyeliği yaptırılmıştı. Fabrikadaki çalışma koşullarına ve yaptırımlara sessiz kalan Çelik-İş Sendikası'na işçilerin tepkileri yıllardır sürüyordu. Tam anlamıyla patron sendikası olarak çalışan bu yapıya karşı yaklaşık 450 işçinin çalıştığı fabrikada işçiler Birleşik Metal Trakya Şubesi'nde örgütlenerek gerekli yanıtı verdiler. Geçtiğimiz perşembe günü başlayan üyelikler bugün itibariyle tamamlanarak gerekli çoğunluk sağlandı.
Yıllardır sendikal örgütlülüğün olmasına karşın sendikanın varlığına rastlanmıyor. Hatta bu durum fabrikada çalışan işçiler arasında örgütlülüğün olduğunu bilmeyen işçilerin olmasından bile açıkça görülüyor. Çelik-İş yönetiminde sendika işyeri temsilcileri işçilere haber vermeden, sormadan atama yoluyla göreve getiriliyordu. Çelik-İş yönetimine karşı 'tehlikeli' görülen temsilciler hemen görevden alınıyordu. Hatta daha da ileri giden Çelik-İş bu öncü işçileri işten çıkarmak için her türlü dedikoduyu fabrikada yayıyordu. Bizzat Termoteknik işçilerinin çabası ve öncülüğünde başka fabrikalarda yapılan sendikal örgütlenmelere sahip çıkılmıyordu. Toplu sözleşme süreçlerinden işçilerin haberi sözleşme imzalandıktan sonra oluyordu. Çalışma koşullarının çok ağır olduğu fabrikada iş kazası ve bel fıtığı gibi meslek hastalıkları yaşanırken Çelik-İş yönetimi üç maymunu oynamaktan başka bir şey yapmıyordu. İşçilerin demokratik bir sendika isteğine dair talepleri ise sürekli geçiştiriliyordu.
Bu sendika bürokratlarının demokratik bir yönetime dönüşmeyeceğini anlayan işçiler işbirlikçiliğe ve ihanete karşı Bosch işçilerinin açtığı yoldan ilerlediler. Birleşik Metal-İş Trakya Şubesi'nin uzun erimli ve işçilerin ortak iradesine dayanarak yapmış olduğu örgütlü çalışmasının ürünü olan bu örgütlenme metal işçileri tabanında gelişen mücadele isteğinin bir yansıması olarak karşımıza çıkıyor.
Bu süreçte kelimenin tam anlamıyla hiçbir şey yapamayan işbirlikçi Çelik-İş Sendikası'nın işçilerle olan bağı da gözler önüne çıkıyor. Fabrikada işçilerle görüşmek isteyen sendika yöneticilerine karşı işçiler sırtlarını çevirerek, bürokratları yok saydı.
Bu örgütlenme, sendikal süreçlerde var olma ve işbirlikçi değil sınıf sendikacılığı anlayışı gibi isteklerin güçlendiği bir süreçten geçerken hiç de raslantı değil. “Söz, karar, yetki işçilere” diye formüle edilebilecek örgütlenme isteğinin metal işçileri saflarında giderek güçlendiğini, bu yanıyla safların sıklaştırılıdığını da herkese gösteriyor.
Kızıl Bayrak / Trakya
