(16.10.12) – Çiğli Organize’de yürütülen Senkromeç direnişi 15 Ekim itibariyle sona erdi.

İzmir Senkromeç fabrikasında çalışırken yürüttüğü politik faaliyetler nedeniyle işten çıkarılan Metal İşçileri Birliği çalışanı Muharrem Ulaş Subaşı 30 Temmuz tarihinde fabrika önünde direnişe başlamıştı. 75 gün süreyle fabrika önünde sınıf devrimcileri ile birlikte süren direniş 15 Ekim tarihinde sona erdirildi.

Çiğli'den sınıf devrimcileri, yaptıkları bir açıklama ile direnişin sona erdiğini duyurarak direnişi sonuçlarına ve derslerine işaret ettiler. Açıklamayı sunuyoruz:

Çiğli Organize Sanayi Bölgesi'ndeki  baskı ve sömürüye karşı mücadelemiz, kesintisiz olarak devam edecek!

Türkiye'nin en büyük organize sanayi bölgelerinden biri olan, Çiğli Organize Sanayi Bölgesi'nde kurulu İzmir Senkromeç fabrikasında 30 Temmuz'da başlayan direnişimizi sona erdirmiş bulunuyoruz.

Direnişimiz geride kalan 75 gün boyunca tüm baskı, engelleme ve karalama çabalarına rağmen kararlılıkla sürdürülmüş, direniş alanının Çiğli Organize Sanayi havzası içinde bir hak alma ve mücadele mevzisi haline getirilmesi için yoğun bir çaba harcanmıştır. İlk andan itibaren kendini Çiğli Organize Sanayi Bölgesi'ndeki devrimci örgütlenme faaliyetinin ayrılmaz bir parçası ve araçlarından biri olarak gören İzmir Senkromeç Direnişi; mevcut şartlarda oynayabileceği rolü oynamış, kesintisiz olarak süren ve önümüzdeki dönem boyunca güçlenerek yoluna devam edecek olan devrimci sınıf faaliyetine kendi cephesinden katkı sağlamıştır.

Havza içinde işçi sınıfına yönelik iktisadi, sosyal ve siyasal saldırılara karşı işçileri aydınlatan ve mücadeleye çağıran bir mevzi yaratmak, başta direnişçi işçiler olmak üzere Çiğli Organize Sanayi Bölgesi'ndeki işçilerin birliğini sağlama çabalarını güçlendirmek, en ağır çalışma koşullarına sahip fabrikalardan biri olan ve keyfi yönetim anlayışıyla ünlü İzmir Senkromeç patronuna işçi çıkarmanın her zaman bu kadar kolay olmayacağını göstermek gibi hedeflerle  başlayan direnişimiz, tüm bu alanlarda kendi  olanakları ölçüsünde misyonunu yerine getirmiştir.  Ve misyonunu dolduran her araç gibi yerini başka araç ve yöntemlere bırakmıştır.

Direniş sürecinde yeni bir boyut kazanan yoğunlaşma güçlendirilerek sürdürülecek, bugün toplanılan direniş çadırı her ihtiyaç duyulduğunda, boyun eğmemenin ve hak alma mücadelesinin simgesi olarak yeniden yeniden sermayedarların karşısına bir bayrak gibi dikilecektir.

Yalnız İzmir Senkromeç direnişinin değil, ondan önceki her türlü mücadele arayış ve girişiminin nasıl önemli bir ihtiyaç olduğunu döne döne gösterdiği “Çiğli işçilerinin ortak mücadele platformu” sorunu,  bu aşamadan itibaren çok daha güçlü bir şekilde işlenecek, özellikle sendikal bürokrasinin ön tıkayıcı tutumlarıyla daha kapsamlı bir mücadeleye girişilecektir.

Direniş vesilesiyle, daha kuvvetli bir tarzda gündeme getirilme imkanı elde edilen bu sorunun çözümünde kat edilecek mesafe, hedeflerine yeterince ulaşamayan her bir direniş ve mücadele girişiminin yarım kalmışlığını tamamlayacak ve kendinden sonraki her bir kalkışmaya büyük bir kuvvet sağlayacaktır. Bu açıdan Çiğli'de öncü işçilerin birliğinin sağlanması sınıf devrimcilerinin önünde en güncel hedeflerden biri olarak durmaktadır. Önümüzdeki dönem direnişin sağladığı imkanlar da değerlendirilerek bu yönlü çabalar yoğunlaştırılacak, bu doğrultuda somut adımlar atılacaktır.

Bu açıdan direnişin bitmesi başta İzmir Senkromeç patronu olmak üzere, kapitalistlerin hiç birinde yanılsama yaratmamalıdır. Tersine önümüzdeki dönem Çiğli Organize Sanayi Bölgesi'nde devrimci sınıf faaliyetinin değişik araç ve yöntemlerle güçlenerek süreceği bir dönem olacaktır. İzmir Senkromeç direnişi tam da böylesine bir dönemin işaret fişeği olarak gerçekleşmiştir.

Bu yanılsamaya özelikle İzmir Senkromeç patronu kapılmamalıdır. Zira kendisinin de bildiği gibi fabrikası sınıf devrimcilerinin uzun yıllardır kesintisizce çalıştığı bir alandır. Bu durum sürmektedir-sürecektir. Senkromeç işçileri eninde sonunda İzmir Senkromeç fabrikasını sermaye için dikensiz bir gül bahçesi olmaktan çıkaracaktır.

Çiğli'den sınıf devrimcileri