İspanya Futbol Federasyonu Başkanı Luis Rubiales’in Dünya Kupası ödül töreninde, Takımın Oyuncusu Jenni Hermoso’yu dudağından öperek taciz etmesi tartışılıyor.  Yaşananlar, bazıları tarafından “Histerik bir kadının gereksiz çığlığı”, bunu fırsat bilen “Radikal kadın hakları savunucularının erkek düşmanlığı” olarak değerlendiriliyor. Almanya’da da Alman Futbol Yetkilisi Karl-Heinz Rumenigge ve arkadaşları taciz diyemedikleri skandalı bir kaşık suda fırtına koparmak olarak mahkum ettiler. Seçtiğimiz makalede, “Dünyadaki tüm kameralar Jennifer Hermoso’nun isteği dışında öpülmesinin üzerindeydi. Ama yine de onun faili savunuluyor ve korunuyor. Çünkü ataerkil ilişkilerde sorun hâlâ tacizden ziyade bir erkeğin sevincini istediği gibi göstermesinin skandal haline getirilmesidir” deniyor.

Bu hafta İngiltere’den seçtiğimiz konu aşırı yoksulluk ve sosyal yardımlar. Guardian gazetesi başyazısında sosyal yardımların çok düşük olduğu vurgulanıyor ve sivil toplum kuruluşlarının öne sürdüğü yeni bir asgari yaşam standardı fikrine dikkat çekiliyor ve “Muhafazakar Partinin 2010’dan beri uyguladığı kemer sıkma politikaları, eşitsizliği ve özellikle de çalışma çağındaki insanlar, özellikle de yalnız anneler ve kalabalık aileler arasındaki derin yoksulluğu büyük ölçüde artırdı” deniyor.

‘Öpüşme skandalı’ değil taciz

Veronica KRACHER
Neues Deutschland

Ataerkil ilişkilerdeki mekanizmalar Luis Rubiales gibi istismarcı kişileri koruyor ve mağdurları suçluyor.

Alman medyasının neden “Taciz/Übergriff” kelimesini kullanamadığını merak ediyorum. Bir adam (İspanya Futbol Federasyonu RFEF Başkanı Luis Rubiales) dünyanın gözleri önünde bir kadını (Futbolcu ve Dünya Şampiyonu Jennifer Hermoso) iradesi dışında başını tutup öpüyorsa buna taciz denemiyor. Bunun yerine: “Öpücük skandalı”, “öpüşme olayı” adı veriliyor. Bu yeni sözcükler, yaşananlara (tacize) değil, sonrasında yaşananlara atıfta bulunuyor. Şöyle ki: İlgili kişi, öpücüğün kendi rızası dışında gerçekleştiğini eleştirmeye cesaret etmiştir, yani olayı skandal haline getiren odur. Bütün bu sözler, toplum olarak tacizin skandal haline getirilmesini tacizin kendisinden daha dramatik bulduğumuzu gösteriyor.

Daha sonra Rubiales’in başına gelenler o kadar büyük bir utanç verici ki, aslında buna skandal denmesi gerekir. Çünkü açığa alınan RFEF Başkanı, işlediği suçun sonuçlarını yaşayan neredeyse tüm faillerin yaptığını yaptı: Kendisini acımasız bir feminist kampanyanın kurbanı olarak gösterdi. FIFA, Rubiales’i 90 gün süreyle uzaklaştırdıktan ve RFEF -İspanyol futbolcuların sert eleştirilerinin ardından- Rubiales’in istifasını talep ettikten sonra, bu yetişkin adamın annesi savunmaya koştu. Kendini kiliseye kilitledi ve bebeği için “Adalet yerini bulana” kadar açlık grevine başladı. Aralarında Alman Futbol Yetkilisi Karl-Heinz Rummenigge’nin de bulunduğu birçok futbol taraftarı, zorla öpmeyi “Futbolda normal, erkekler de tüm coşkuyla birbirini öpüyor” diyerek savunuyor ve belki futbolcu kadının da bunu istediğini söylüyor. İkincisi aynı zamanda bizzat failin, tüm zamanların klasik mağdurunu suçlama yöntemini kullanan beyanı. Her şey silinip gidiyor: Bu taciz, güçlünün/erkeğin hak sahibi olduğu konusundaki ataerkil düşüncenin bir ifadesi.

Ataerkilliğin ayrılmaz bir parçası olarak siz erkeklere küçük yaşlardan itibaren, sosyal hakimiyetin yanı sıra Filozof Kate Manne’ın “kadınsı kodlanmış ürünler” olarak adlandırdığı şeye hakkınız olduğu öğretiliyor. Yani: sevgi, üreme çalışması, dikkat ve sonuçta her zaman kadın bedeni. Bu pek çok erkek için doğal bir durum: Kadınlar ve transların aksine, cinsiyetlerinden dolayı neredeyse hiç kısıtlama yaşamıyorlar. Muhtemelen en bilinen örnek: Kendileriyle ilgilenmediğinizi doğrudan yüzlerine söylediğinizde erkekler nasıl tepki verir? Nadiren özellikle sakin. Rubiales gibi adamlar, yapılan saldırının yanlış olduğunu kabul etmek istemiyorlar çünkü bu saldırıyı gerçekleştirebilme haklarının, kurbanlarının fiziksel özerklik hakkından daha önemli olduğunu düşünüyorlar. Her şeyden önce acı: Jennifer Hermoso, sporcu olarak kariyerinin en önemli anlarından birinden uzaklaştırıldı. Çoğu kişi için o artık futbolda dünya şampiyonu değil, “öpücük skandalı” yaşayan kadın. İfadesinde, zaferini ve takımını kutlamak istediğini, bunun yerine Rubiales’in vücudunu ele geçirerek şu anda hak ettiği neşeyi elinden aldığını yazdı.

Cinsel şiddet mağdurlarına yönelik yaygın suçlama, her şeyi uydurdukları, ellerinde hiçbir delil bulunmadığı yönünde. Dünyadaki tüm kameralar Jennifer Hermoso’nun isteği dışında öpülmesinin üzerindeydi. Ama yine de onun faili savunuluyor ve korunuyor. Çünkü ataerkil ilişkilerde sorun hâlâ tacizden ziyade bir erkeğin sevincini istediği gibi göstermesinin skandal haline getirilmesidir.

Çeviren: Semra Çelik

Aşırı Yoksulluk: Yasalar temel ihtiyaçları karşılanabilir hale getirmeli

Guardian
Başyazı

Yüksek hayat pahalılığının milyonlarca haneyi içine sürüklediği ciddi mali zorluklara dair veriler artmaya devam ediyor. Yeni yayımlanan bir ankete göre, İngiltere’nin yoksul bölgelerindeki öğretmenlerin neredeyse yarısı, okullarının öğrencilere ve ailelerine düzenli olarak yiyecek sağladığını bildirdi. Londra’nın da aralarında bulunduğu şehirlerde son zamanlarda artan sokakta yatma vakaları ve gıda yardımlarına bel bağlayan çok sayıda insan aşırı ekonomik sıkıntının diğer örnekleridir. Sivil toplum kuruluşu Trussell Trust 2022’de daha önce hiç olmadığı kadar çok gıda paketi dağıttı.

Kamuoyunun böylesine yaygın bir sıkıntıdan endişe duyduğuna dair kanıtlar da giderek artıyor. Joseph Rowntree Vakfı (JRF) ve Stop the Squeeze (Sosyal yardımların artırılması yönünde çağrı yapan baskı gruplarından oluşan bir koalisyon) tarafından yapılan yeni bir araştırmaya göre, seçmenler hem Muhafazakar hem de İşçi Partili politikacıların durumun ciddiyetini anlamadıklarına inanıyor.

Hem hükümet hem de (İşçi Partisi Lideri) Keir Starmer’ın muhalefeti, hayat pahalılığının seçimlerde önemli bir sorun olduğunu ve en yoksullara en çok zarar verdiğini kabul ediyor. Bunun bilincinde olarak bu yıl yardımlar enflasyona paralel olarak arttırıldı. Ancak daha da ileri gidilmesi konusunda onları ikna etmeye yönelik bir kampanya ivme kazanıyor. JRF ve Trussell Trust, sosyal yardım alanların gıda ve elektrik de dahil olmak üzere “temel ihtiyaçlara” yasal olarak hak kazanmaları ve temel yardım seviyesinin bağımsız bir kurum tarafından belirlenmesine dayalı bir plan öneriyor. JRF şu anda standart ödeneğin tek bir kişi için 120 sterlin olması gerektiğini düşünüyor. Bu 85 sterlin olan mevcut ödenekte 35 sterlinlik bir artış demek.

Şubat ayında başlatılan “temel ihtiyaçlar garantisi”, İngiliz Tabipler Birliği ve Hemşireler Sendikası da dahil 20’den fazla sağlık kuruluşunun desteğini kazandı. Liberal Demokrat Parti, yaklaşan konferansları öncesinde yayımladıkları bir ön manifestoda, sosyal yardım miktarının bakanlar tarafından değil bağımsız olarak belirlenmesi gerektiğini öne sürüyor.

Böyle bir politika popüler olabilir. Araştırmalar çoğu insanın yardım alanların gıda ve elektrik faturalarının yanı sıra saç kesimi, kutlamalar ve internet bağlantılarını da karşılayabilmeleri gerektiğine inandığını gösteriyor. Halk, genel olarak, yardım talep edenleri cezalandırmak istemiyor. İşçi Partisinin mali açıdan son derece temkinli duruşu göz önünde bulundurulduğunda, genel seçimler öncesinde böylesine dramatik bir revizyona gitmesi pek olası görünmese de, yardım sektöründen gelen bu öneriler, pek çok kişinin karşı karşıya kaldığı ciddi çıkmazın iddialı bir yanıt gerektirdiğini haklı olarak kabul etmektedir.

Yoksulluk, bağımlılık, evsizlik ve öğrenci devamsızlığı gibi sayısız diğer sosyal sorunun yanı sıra hastalıklara da neden oluyor. Halk sağlığı ve refahını ciddiye alan her hükümet bunu kabul etmelidir. Muhafazakar Partinin 2010’dan beri uyguladığı kemer sıkma politikaları, eşitsizliği ve özellikle de çalışma çağındaki insanlar, özellikle de yalnız anneler ve kalabalık aileler arasındaki derin yoksulluğu büyük ölçüde artırdı. Kira yardımının artırılması (2020’den beri dondurulmuş durumda) ve sadece iki çocuk için ödenek sınırının kaldırılması, yasayla güvence altına alınmış temel ihtiyaçlar garantisinden daha acil önceliklerdir. Ancak İşçi Partisinin çekingenliği göz önüne alındığında, sivil toplumda cesur, uzun vadeli fikirlerin öne sürülmesi olumlu bir gelişme.

Çeviren: Dış Haberler Servisi

Evrensel / 03.09.23