Coğrafyamızdaki anti-emperyalist mücadele geleneğinde kilometre taşı olan ve gençliğin birleşik, kitlesel devrimci bir örgütlenmesi olarak ‘70’li yıllara damgasını vuran Devrimci Gençlik’in (DEV-GENÇ) kuruluşunun 43. yıldönümüne yine emperyalist savaş ve saldırganlık politikalarının tırmandığı bir dönemde giriyoruz. Aradan geçen onlarca yıla ve verilen büyük mücadelelere rağmen emperyalist saldırganlık halklara kan kusmaya, dünyanın dört bir yanını kana bulamaya devam ediyor.
Uzun süredir emperyalizmin taşeronluğuna soyunan sermaye devleti, bu kez de Suriye’den geldiği iddia edilen bir top mermisini bahane ederek kardeş halkların cellatlığına soyundu. Jet hızıyla geçirilen tezkere ile birlikte bir yandan Suriye topraklarına bomba yağdırılırken bir yandan da bu ülkedeki isyancı çetelere her tür destek sağlanarak iç savaş kızıştırılıyor. Medyanın da desteği ile sermaye devleti, çok yönlü olarak savaşa hazırlanıyor.
Emperyalist şefler ise, her konuda Türkiye’nin arkasında olduğunu gösteriyor. Gerçekte emperyalizmin hegemonya krizinin bir parçası olmaktan öteye gitmeyen Suriye meselesi, sanki Türkiye-Suriye arasındaki bir gerilimmiş gibi gösterilerek savaşın meşruluğu da sağlanmaya çalışılıyor. Oysa sorun, ABD, Rusya, Çin ve pek çok küçük aktörün sahne aldığı bir tragedyadan başka bir şey değil. Ancak emperyalist güçlerin arasındaki mücadele, emekçi halkların birbirine olan düşmanlığı gibi gösterilmek isteniyor.
Gençlik için ise savaş çok daha yakıcı ve ciddi bir tehlike anlamına geliyor. Zira gençliğe geleceksizlik dışında bir şey veremeyen sermaye devleti, iş savaşa geldiğinde gençliği militarizmin insan kaynağı olarak görüyor. Savaşlarda, farklı sınırlarda yaşamak durumunda kalmış gençlik güçleri, birbirini boğazlamak durumunda bırakılıyor, şovenizm ile zehirlenerek kardeş halklara cellatlığa yollanıyor.
Sermayenin gençliğin karşısına çıkardığı paralı-ticari eğitim saldırısının da emperyalist savaş ve saldırganlık ile doğrudan bağını görmek mümkün. Kardeş halkları katletmek için trilyonlarca lirayı bombalara, tanklara, toplara yatıranlar, sıra parasız eğitime geldiğinde piyasadan, karlılıktan bahsetmeye başlıyor. Üniversiteler insanlık için bilim üreten kurumlar değil sermayenin AR-GE laboratuvarlarına çevriliyor, silah sanayinin hizmetine veriliyor.
Ancak bu karamsar tablo, gençlik için hiç de kaçınılmaz bir son ya da kader değil. Aksine, tüm bu sayılanlar gençliğin mücadele azmini körüklemek için birer etken.
Tarihimiz gençlik kitlelerinin toplumun en önünde mücadeleye atıldığı kitlesel ve militan mücadele örnekleriyle dolu. Kuruluşunun 43. yıldönümünde DEV-GENÇ, özellikle anti-emperyalist mücadele pratiği açısından, tüm politik eksikliklerine rağmen bugün halen daha aşılamamış bir örnek olarak önümüzde duruyor. Dolmabahçe’de 6. Filo askerlerini denize döken, ODTÜ’de CIA şefi Kommer’in arabasını ateşe veren ve tüm üniversitelerde kitleleri emperyalizme karşı mücadeleye örgütleyen DEV-GENÇ, bugün öğrenci gençliğin tutması gereken yolu da gösteriyor.
Kapitalizmin krizi ile birlikte gündeme gelen savaş ve saldırganlığa karşı, gençlik birleşik, kitlesel, militan bir direnişi örmek için ’68 ruhunu bir kez daha kuşanma görevi ile yüzyüze.
43. yılında bir kez daha DEV-GENÇ ruhuyla mücadeleye!
Ekim Gençliği
10 Ekim 2012
