11 Mart 2020 tarihinde ilk koronavirüs vakasının Türkiye'de görülmesinin ardından hükümet bu konuda yetersiz tedbirler aldı. Paralelinde, tüm fabrikalarda olduğu gibi Renault yönetimi ve Türk Metal Sendika yetkilileri de gerekli önlemleri almak yolunda etkili bir çalışma yapmadı. Hele ki fabrika için Türk Metal sendikası temsilcileri konu ile uzaktan yakından alakadar olmadılar.

Ayrıca, ülke genelinde alınan önlemlerin yeterli olduğunu söylemek bir işçi için saflıktan başka bir şey ifade etmez.

Bu süreçte binlerce işçi işten atıldı ve virüsten çok daha etkili olan yokluk ve yoksulluk ile baş başa bırakıldı. Bu yüzden "Hayat eve sığar" çağrıları boş bir slogandan öteye gidemedi.

Nasıl gitsin ki; zaten virüs öncesinde ekonomik krizin çanları yüksek desibelden çalıyordu, virüsün ortaya çıkması patronların işine yaradı ve binlerce işçi işten atıldı.

Bu yaşadığımız süreç biz işçilere bir kez daha göstermiş oldu ki, ekonominin temel taşı bizleriz, fakat her krizin faturası yine biz işçilere kesilir. Ekonomiyi ve hayatı yaratan ellerimizle tüm fabrikalarda örgütlenmeli ve bize bunları reva görenlerden hesap sormalıyız.

Renault fabrikasından bir işçi