İngiliz tarihçi Richard Toye'nin New York Times arşivlerinde ortaya çıkardığı yeni belgeler emperyalist devletlerin insanlığa karşı tasarladıkları canice suçlarını belgeliyor. Savaştan sonra Japonya'ya atom bombasının atılmasının da gösterdiği gibi nükleer bombaların kullanılması “tasarısı” herhangi bir “çılgının fantezilerinden” öte finans kapitalin davranış biçimidir.

Voltaire İletişim Ağı’ndan Osman Soysal tarafından yapılan çeviriye göre, İngiliz tarihçi Richard Toye, ABD ordusundan eski bir subay ve savaştan sonra New York Times'ın yazı işleri müdürü olan Julius Ochs Adler’in, savaşın sona ermesinden altı yıl sonra, başbakanlık görevine dönmesinden ise sadece 6 ay önce (Ocak 1951) Churchill ile gerçekleştirdiği bir röportaj hakkında yazdığı notlardan oluşan birkaç metni gazetenin arşivlerinde keşfetti.

Belgelerde, ikinci Dünya Savaşı sırasında Birleşik Krallık Başbakanı ve savaştan sonra muhafazakar muhalefetin lideri olan Winston Churchill’in, Kremlin'i sindirmek ve “komünizmi hizaya getirmek üzere” SSCB'deki birçok kente karşı atom bombasının kullanılması gerektiğine inandığı yazılıyor. Julius Ochs Adler'e göre Churchill, atom bombasının 30 Sovyet kentinden en az birinde kullanılması gerektiğine inanıyordu.

İngiliz emperyalizminin ele başı Churchill, nükleer bombaların yalnızca Sovyetler Birliği'ne karşı kullanılmasını istemiyor, Mao Zedong tarafından yönetilen devrimci Çin’e karşı da aynı şekilde atom bombaları kullanılması gerektiğini düşünüyor.

İnsanlığa karşı suç işleme tasarılarında Churchill yalnız değildir. Savaşın bitmesinden sonra 1945 yılında ABD emperyalizminin Hiroşima ve Nagazaki kent merkezlerini atom bombasıyla bombalamasının da gösterdiği gibi emperyalist merkezler insanlığa karşı suç işleme merkezleridir.

Konuyla ilgili daha geniş bilgi için:

«La Seconde Guerre mondiale aurait pu prendre fin en 1943», par Viktor Litovkine, Réseau Voltaire, 30 mars 2005.

«Si l’Armée rouge n’avait pas pris Berlin...», par Viktor Litovkine, Réseau Voltaire, 1er avril 2005.