Hükümet harçları kaldırdı. Ancak 'harçlar kaldırılsın' diye eylem yapan, pankart açan onlarca öğrenci hâlâ cezaevlerinde tutuklu.
Üniversitelerin birinci öğretimlerinde okuyan öğrencilerden alınan harçlar kaldırıldı. Böylelikle öğrenciler tarafından adı ‘haraç’ konulan sistem kısmen tarihe karıştı. Harçların kaldırılması ve parasız eğitim için 20 yıldır mücadele verenler ise tatmin olmadı.
Meclis’te pankart Ahmet Bahadır Ahıska, 1995 yılında Hacettepe Üniversitesi’ni kazandığında arkadaşlarıyla yüzde 300 zamlanan harçların kaldırılması için imza toplayıp TBMM ’ye yürüdü. Bir yıl sonra, 29 Şubat 1996’da, TBMM ’de “Harçlara hayır” yazılı parkartı açan 11 genç arasında Ahıska da vardı. Sekizi beş gün tutuklu kaldı. Bir ay sonra kendisi gibi, eylemlere öncülük eden ‘Devrimci Gençlik-Koordinasyon’ adlı grubun evleri basıldı. İşkence gördüler. Silahlı oldukları ileri sürülüyordu. Ankara 2 No’lu DGM , 18 yıl hapis cezası verdi. Yargıtay, grubun ‘silahsız örgüt’ olduğunu belirterek, kararı bozdu. Ceza sekiz yıla indi. Ahıska ve yedi arkadaşı üç yıl cezaevinde kaldı. Özgürlüğüne kavuştuğunda ‘sicili’ nedeniyle iş bulamadı. Şimdi 38 yaşında...
“Hala bedelini ödüyorum. Doktora öğrencisi olduğum halde uzun dönem askerliğe çağırdılar. ‘Terör’ suçlusu olduğum için pek çok işe başvuramadım. Mimleniyorsunuz. Bir sürü sıkıntı yaşadım” diyor. Ahıska, birinci öğretimlere ait harçların kaldırılmasını ‘seçim yatırımı’ olarak görüyor: “Ben doktora öğrencisiyim. Benim harcım kalkmadı. Özel üniversiteler çok arttı. Barınma ve beslenme sorunları bitmemişken parasız eğitimden nasıl söz edebiliriz? Muhtemelen seçimlerde malzeme olarak kullanılacaktır.” Ahıska ile birlikte yargılanan Özgür Tüfekçi de harçların kaldırılmasını eğitimin özelleştirilmesi ve vakıf üniversitelerine kaynak aktarılmasının ön adımı olarak yorumluyor. “Kaldı ki biz hiçbir zaman üçün beşin hesabını yapmadık” diyor Tüfekçi, “Bizimki özelleştirmeye karşı atılmış adımdı. Şüphesiz demokratik, özerk ve bilimsel bir üniversite içindi.”
Berna Yılmaz ile Ferhat Tüzer 2010’da Başbakan Erdoğan ’ın da katıldığı Roman Kurultayı’nda, “Parasız eğitim istiyoruz, alacağız” yazılı pankart açtıktan sonra ‘silahlı örgüt üyeliği’ iddiasıyla tutuklandı. 18 ay cezaevinde kalan Yılmaz ve Tüzer, 8,5 yıl hapis cezasına çarptırıldı. Tüzer, “Madem parasız eğitim istemek suçtu, Başbakan da bu suçu işlemiş olmadı mı?” diye soruyor. İzmit’te parasız eğitim için avukat bürosuna pankart asan öğretmen adayı Meral Dönmez ile üniversiteli Gülşah Işıklı da yine ‘örgüt adına suç işleme, propaganda, iş yeri dokunulmazlığını ihlal’den 30 yıla kadar hapis istemiyle yargılanıyor.
30 yıl hapis isteniyor Meral Dönmez mahkemedeki savunmasında, “Vatanını seven herkesin yapacağı bir şey yaptım. Daha önce benzer parkartlar asılmış, kimse tutuklanmamıştır” dedi. Işıklı da “Hem çalışıp hem okuduğumdan dolayı zar zor üniversiteyi kazandım. Zor şartlar altında okuyan öğrencilerin intihar ettiğini biliyorum. Ben Anayasa ’da yer alan parasız eğitim hakkımı talep ettim” dedi. Davanın bir sonraki duruşması 15 Ekim 2012’de. Avukat Oya Aslan, 3. Yargı paketinden sonra benzer suçla yargılanan tüm sanıklar bırakıldığı halde iki kadının tahliye edilmediğini belirterek, “Bu da ağır bir ceza verileceği anlamına geliyor” dedi.
Adını ‘haraç’ koydular 1984: YÖK üniversite harçlarını yasal hale getirdi. 1989’da yüzde 100’lük zam kararı gençleri sokağa döktü. İÜ’de 500 öğrenci harçlar için ‘haraç’ benzetmesi yaparak yürüdü.
1993: Yüzde 100 ile 150 arasında zam yapıldı. SHP’li bir bakan kararnameyi imzalamadı.
1994: Harç miktarı toplumsal baskıyla yüzde 180’den yüzde 54’e indirildi.
1995: Yüzde 300 zam yapılınca üniversitelerin açılışları eylemlere sahne oldu. İÜ Öğrenci Temsilcisi Ogün Sarıova “Haydi öğrenciler, silkinin, neden korkuyorsunuz?” diye sordu. Eylemler arttı.
1996: İmzacı öğrenciler “Harçları yatırmıyoruz” kampanyası başlattı. Hacettepe Üniversitesi ve Ankara Üniversitesi işgal edildi. TBMM ’de “Harçlara hayır” pankartı açıldı.
Radikal / 29.08.12
