Tüpraş işçisinin karşısında sadece Koç Holding yok!

Topyekûn sermaye sınıfı var!

12 Eylül artığı, o günden bugüne korunmuş, sermaye uşağı Yüksek Hakem Kurulu var!

“Milli güvenlik” gerekçesiyle milyonlara karşın bir avuç patronun sermayesinin “güvenliği”ni sağlayan grev yasakları var!

Haklı mücadelenin önüne dikilmiş, yalnızca sermaye sınıfını ve onun iktidarını korumakla şekillendirilmiş hukuk sistemi var!

Türkiye sendikal hareketinin yıllar içerisinde bürokratlaşmış, mücadeleci değil uzlaşmacı, işçinin gücüne güvenmeyen anlayış var! Bunun yanında işçi sınıfının dağınık, örgütsüz ve sınıf bilincinin zayıf olduğu gerçekliği var.

Her fırsatta işçi sınıfının haklarını tırpanlayan, karşı geleni cezalandıran, yaşamlarımızı sefalete terk eden, krizin tüm yükünü işçiye yüklemeye çalışan, bunları yapabilmek için tüm devlet aygıtlarını, kolluk gücünü, baskı yollarını uygulayan bir sermaye iktidarı var!

Dostlar,

Tüm bunlara karşı aynı sorunları yaşayan, aynı çarklarda ezilen milyonlar var!

Tüpraş TİS görüşmeleri ne sadece Tüpraş işçisine ait ne de Koç Holding’e! Başta rafinerilerin bulunduğu sanayi bölgelerindeki işçiler olmak üzere sonuç tüm Türkiye işçi sınıfını  etkileyecektir. Bugün bile TÜPRAŞ işçisinin direnişi bulunduğu havzalardaki örgütsüz işçilerin mücadele azmini perçinlemektedir. Bu görüşmelerde sermaye sınıfı ve işçi sınıfı karşı karşıya gelmiştir! Bu tabloyu dağıtmanın da tek yolu örgütlü mücadeledir!

Söz yetki ve karar hakkının işçilerde olduğu taban örgütlülüklerini inşa etmek asıl görevdir! Sözleşme dönemi boyunca sunulacak tüm teklifler işçilere tüm yönleri ile anlatılmalı ve tabanın onayı olmadan kesinlikle karar verilmemelidir.

Grev yasakları gibi işçinin üretimden gelen en büyük gücünü geri kazanmak için fiili meşru mücadeleyi örelim!

İki sınıfının karşı karşıya geldiği süreçlerde dayanışmayı büyütelim!

Söz, yetki, karar işçilere!

Petrokimya İşçileri Birliği