Sendikalı olma hakkına,
sendika seçme özgürlüğüne,
işten atılan arkadaşlarımıza
sahip çıkalım!

Farplas işçileri,

Yıllardır Farplas sermayesi sizlerin alınteri ile büyüdü. Emeğimizi sömürerek fabrika üstüne fabrika açtılar. Pandemi boyunca, ölüm ile açlık arasındaki ikilemde bırakıldık. Çalışmak zorunda bırakıldık. Ağır çalışma koşullarından, maruz kaldığımız baskıdan, hakaretlerden bahsetmeyeceğiz bile.

Zam dönemi geldiğinde ise asgari ücrete talim etmemiz istendi. Sizler de bunu kabul etmeyerek ayağa kalktınız. Kendi taleplerinizi belirlediniz. Yıllardır sendika düşmanlığı yapan Farplas patronunun karşısına sendikalı olma tercihinizle çıktınız.

Ancak Farplas yönetimi, talepleriniz değerlendirmek için istediği 1 haftalık süreyi, sizlerin birliğini dağıtmak için kullandı. Türk Metal’i devreye soktu, baskıyla tehditle sizleri Birleşik Metal’den istifa ettirmeye çalıştılar, türlü ayak oyunları ile Türk Metal’e üye yapmaya çalıştılar. Başarılı olamadılar. Enerji kesintisi imdatlarına yetişti, üretime ara verip izinleri devreye soktular, işten atmalara başvurdular, sizler eylemlere devam ettiniz.

Gebze’de ve daha birçok yerde işçinin gözü kulağı sizde. Sefalet ücretine mahkum edilenlere örnek oldunuz. Burada kazanacağımız başarı tüm işçi sınıfının başarısı olacaktır.

Mücadelemiz kritik bir aşamada…

Hepimiz biliyoruz ki, Farplas yönetimi sendika düşmanlığına devam edecek. Sizleri sendikadan istifa ettirmek için her şeyi yapacak. Taleplerinizi karşılarım ama sendikadan istifa edin dedi, demeye devam edecek.

Süreci uzatmak için, sözde yasal hak olan itirazlarını edecek. Yetkiye, işkoluna itiraz ederek, süreci uzatacaklar. Bir yandan da ben sendikayı tanıdım diyerek gözümüze iyi gözükmeye çalışacak. Yıllar süren mahkeme süreçlerine bizleri mahkûm etmeye çalışacak. Bu yöntemlere hep başvurdular, başvurmaya da devam edecekler.

Onların oyalama taktiklerine kanarsak, bekleyelim dersek, nasıl olsa sendika yetkiyi alıyor diyerek, beklemeyi tercih edersek kaybederiz. Çünkü, onlar beklemeyecektir. Birliğimizi bozmak için her şeyi yapacaklardır. Unutmayalım ki, birliğimizi korumamız her şeyden önemlidir. Sendikal yetki, ancak bizler birlik olduğumuzda anlam kazanır. Yoksa kâğıt üzerinde kalır.

Bu süreçte ve devamında eylemlere devam etmek çok önemli. İşten atılan işçi kardeşlerimizi yalnız bırakmamak da… Bizler tereddüt edersek, Farplas yönetimi bundan güç alır. Bizler eylemlere ara verirsek, birliğimizde dağılmalar başlar. İzin sürecinde yönetimin hamlelerini gördük. Eylemlerle, toplantılarla birliğimizi diri tutmazsak, işçi kardeşlerimiz kendilerini yalnız hissedecektir, Farplas yönetiminin baskılarına dayanamayacaktır. Bu yüzden her gün, her an işçi kardeşlerimize yalnız olmadıklarını göstermemiz gerekir.

Unutmayalım ki, bizler bugüne üretimden gelen gücümüzü kullanarak geldik. Bundan sonra da en büyük silahımız bu olacaktır. Farplas yönetiminin saldırılarına karşı bu silahımızı kullanmaktan geri durmayalım.

Madem ki, işçi kardeşlerimizi işten çıkartarak bizleri yıldırabileceklerini sanıyorlar, onlara gereken cevabı verelim. “Arkadaşım yoksa, üretim de yok!” demekten geri durmayalım. Bunu nasıl hayata geçireceğimizi, hep birlikte oturup konuşalım karara bağlayalım.

Kendi gücüne güven, komitelerde birleş!

İşçi kardeşler,

Her şeyden önce kendi gücümüze güvenmeliyiz. Hiç kimse bizim adımıza, bizim yerimize bu mücadeleyi yürütemez. Önce kendi gücümüze güveneceğiz. Her bir işçi arkadaşımızın sözünün kıymeti vardır. Bu yüzden bölüm bölüm temsilciler, sözcüler seçelim, bunlardan komiteler oluşturalım. Ancak her adımda, bütün kararlar bütün işçilere sorularak alınmalıdır. Yoksa biz seçtik, gerisi onlarda dersek kaybederiz.

Sendikamıza elbette güveneceğiz. Ancak, sendika yönetimi bütün işleri bizim yerimize yapsın, bütün kararları onlar alsın kolaycılığına düşmeyeceğiz. Taşın altına elimizi koyacağız. Geçmiş deneyimler gösteriyor ki, işçiler inisiyatifi eline almadığında kazanma şansımız yoktur.

Yakın dönemde 140 bin metal işçisini kapsayan TİS’ler bir gece yarısı saat 2.30’da sendika bürokratları tarafından imzalandı. Bu sözleşmeyi kabul etmeyen ve üretimi durduran Çimsataş işçileri, sendika bürokratları tarafından yalnız bırakıldılar. Bunun önüne geçmenin yolu iç birliğimizin olması ve komitelere dayalı işleyiştir. Unutmayalım ki, emeğimize, geleceğimize biz sahip çıkmazsak, kimse sahip çıkmaz. Attığımız her adımda bunları düşünelim.

Sendikalar bizlerindir, sendikalı olmak hakkımızdır. Bu hakkımızdan vazgeçmeyelim. Herkesin, sendika seçme özgürlüğümüze saygı duymasını sağlayalım.

Petrokimya İşçileri Birliği - Metal İşçileri Birliği