Türkiye işçi sınıfının mücadele tarihinde mihenk taşı olan ve hala aşılamamış görkemli işçi direnişinin 51. yılındayız.

Sermaye iktidarı 1970 yılında, adım adım yükselen ve grevler, direnişler, fabrika işgalleri gibi militan bir nitelik kazanan işçi hareketini dizginlemek için, Sendikalar Kanunu’nda değişiklik yaparak DİSK’i kapatmak istiyordu. İşçi sınıfının mücadelesi ‘DİSK’in çanına ot tıkayarak’ boğulmak isteniyordu. Ancak sermaye devletinin bu küstah saldırısı uygulanamadı. Zira işçi sınıfı görkemli bir direnişle buna dur dedi.

Fabrika komitelerinde örgütlenen işçiler, bu saldırıya İzmit’ten İstanbul’a kartopu gibi büyüyen, üretimin durdurulduğu, barikatların aşıldığı kitlesel, militan, coşkulu bir direnişle yanıt verdiler. İki gün boyunca burjuvaziye ve siyasi temsilcilerine derin bir korku saldılar.

DİSK üyesi işçilerin başlattığı eyleme Türk-İş’in örgütlü olduğu çok sayıda fabrikanın işçileri de kitlesel bir katıldılar. Çünkü saldırının DİSK şahsında Türkiye işçi sınıfını hedef aldığı biliniyordu. 2 gün süren bu görkemli direnişte kadın işçiler de belirgin bir şekilde yeraldı. İstanbul’un iki yakasında gerçekleşen eylemlerde, başta Cevizli Tekel, İbrahim Ethem, Philips ve Gripin’den kadın işçiler tanklarla kurulan barikatların karşısına militanlıkları, gözüpeklilikleri ile durdular.

15-16 Haziran direnişi, nasıl ki, kendinden önce gelen işçi direnişleri ve mücadelesinin ürünü olduysa, kadın işçilerin bu direnişteki yeri de, yıllara yayılan mücadele birikiminin ürünü olarak gerçekleşmiştir.

1840 yılında Feshane grevi ve 1910 yılında ipek işçisi kadınların grevi ile başlayan ve erken Cumhuriyet döneminde grev ve direnişlere imza atan kadınlar, işçi sınıfının belirgin olarak sahneye çıktığı 60’lı yıllarda gerçekleşen grev ve direnişlerde de yer aldılar. Kavel’de, Paşabahçe’de, Derby’de erkek sınıf kardeşleriyle birlikte omuz omuza mücadele ettiler. 15-16 Haziran direnişine de fabrika işgallerinden, direnişlerden, eylemlerden kazandıkları deneyimlerle katıldılar. Erkek sınıf kardeşleriyle omuz omuza mücadele ettiler. Erkek işçilerden sayıca daha az olmalarına rağmen, yürüyüşe katıldıkları her yerde ön saflarda yerlerini alarak, kararlılıkları, cesaretleri ve coşkularıyla yürüyüş kollarını sürükleyen bir rol oynadılar.

Türkiye işçi sınıfı, geride kalan 51 yıl boyunca çok sayıda eylem, direniş, grev gerçekleştirmiştir. Ancak buna rağmen, 15-16 Haziran direnişi halen aşılamamıştır. Bugün işçi sınıfını çok yönlü bir şekilde kuşatan sermaye sınıfının ve AKP-MHP rejiminin saldırılarını püskürtebilmek için kadın ve erkek işçilerin 15-16 Haziran direnişinin mirasını yaşatarak, derslerini ve deneyimlerini kuşanarak mücadeleyi yükseltmeleri acil bir ihtiyaçtır. 

Yaşasın 15-16 Haziran Direnişimiz!

İşçi Emekçi Kadın Komisyonları