Bugün hepimiz için çok zor bir gün. Veysel yoldaşımızı yitirdik. Devrimci Gençlik Birliği’nden yoldaşları olarak, onun bizdeki yerini tarif etmek kolay değil.

Veysel yoldaş bizim için çok değerli biriydi. O devrimci iradesiyle bize hep yol gösterdi. Sanatı ve sanatın devrimci özünü özümsememiz için çabalayan bir yoldaşımızdı. Onun sayesinde Nazım’ın şiirlerini bütün devrimci inancımızla his edebiliyoruz. Sözlerini tek tek ve büyük bir sabırla bizlere anlatan bir yoldaşımızdı.

Her zaman örgütlü olun ve devrim için mücadele edin derdi bize. Gençlik faaliyetini çok yakından izlerdi ve her zaman bütün gücüyle bize yardımcı olurdu. 

Her bir faaliyete bayrağını yükselterek ve bu davaya en içten inancıyla katılırdı. Bu tutumuyla devrime bağlılığın bir örneğiydi bize. Özellikle Frankfurt’taki gençlik çalışmasının büyük bir destekçisiydi. Eğitim çalışmalarında bize partiyi ve örgütlü olmanın önemini anlatırdı. Tiyatro çalışmalarımızı Veysel yoldaş sayesinde gerçekleştirebildik. Acemi olmamıza hiç bakmadan, sanatın devrimci ruhunu anlatırdı bize. Dil sorunlarımıza rağmen bizi etkinliklerden sonra gururla karşılardı. Çünkü o bizim devrime inancımızı görebiliyordu.

Bizlerle yeni tanışan bir genç, Veysel yoldaşı şöyle ifade ediyordu: Her etkinlikte beni ilk karşılayan bir yoldaştı. Konuşmaları ve duruşu hep aklımda kalırdı.

Veysel yoldaş içinde büyük bir insan sevgisi taşırdı ve bu sevgisi bizim için yol göstericiydi.

Parti gecelerine yolculuğumuz onun sayesinde her zaman neşeli geçerdi. Türkülerle, şiirlerle insanların kaynaşmasını sağlardı.

Üzüntümüz büyük ama aynı zamanda öfkemiz de. Yaklaşık 30 sene boyunca Frankfurt tren garında temizlik işinde çalışan bir işçiydi Veysel yoldaş. Havalar soğukken üşümemek için trenlerde ısınıyordu. Bu koşular altında yaklaşık 30 sene çalışmak zorunda kaldı.

Ve yetmedi hasta haliyle bile çalıştırıldı. Evet, biz onu aramızdan alan sisteme karşı öfkeliyiz. Biz hastanelerde yetersiz yatak ve yetersiz çalışanların olduğu koşulları yaratan bu sisteme karşı öfkeliyiz. Biz bu salgın nedeniyle tekellere milyarlık yardımlar sunan ve aynı zamanda işçileri çalıştırarak her gün işe gitmek zorunda bırakan sisteme karşı öfkeliyiz. Yoldaşımıza sözümüz olsun ki bunun hesabını mutlaka soracağız.

Zor bir gün bugün demiştim. Evet, onun yerini doldurmak elbette zor olacak. Bizim mücadelemizi taşıyan bir yoldaşımızdı. Artık Veysel yoldaşın bayrağını biz gençler yukarıda tutacak, asla yere düşürmeyeceğiz. Onun devrimci iradesini şiirlerimizde, eylemlerimizde ve mücadelemizde yaşatacağız. Gelen kuşaklar için o bir örnek oldu ve biz onun yollunda devam ediyoruz, sonuna kadar devam edeceğiz.

Veysel yoldaş ölümsüzdür!