Pandeminin ağırlaştırdığı kapitalist krizin bedeli, tüm dünyada işçi sınıfı ve emekçilere ödettiriliyor. Ücretlerimiz düşürülüyor, çalışma saatlerimiz uzatılıyor, ücretsiz izne gönderiliyoruz. Esnek ve kısa çalışma sistemi işçilerin tepesinde kamçı gibi sallanıyor. Türkiye’de gözü doymak bilmeyen sermayeye “teşvik” adı altında akıtılan fonlar yetmiyormuş gibi, işçilere dayatılan kölece sömürüye ve baskıya bir de “Kod 29” adı altında işten atma saldırıları eşlik ediyor.

Pandemi riskine rağmen fabrikalarda çalışmaya zorlanan işçilere yönelik bu acımasız saldırılar, işçi ve emekçilerde öfke birikimine ve mücadele arayışlarına yol açıyor. İşçi ve emekçiler kavga yolunu seçip, emeklerini koruma mücadelesine girişiyorlar. İşçiler yaygın bir şekilde sendikal faaliyetlere yönelerek, çıkış yolu arıyorlar.

Haksızlıklara karşı gelişen sendikal mücadeleler ve hak arayışları günümüz Türkiye’sinde sınıf hareketinin can damarını oluşturmaktadır. Kocaeli Şeker Pınar Organize sanayideki Baldur süspansiyon fabrikasında işçiler, Birleşik Metal-İş’e üye olup yetki aldıkları halde, patronun öncü işçileri kovmaya çalışması sonrası kapı önünde çadır açarak direnişe geçiyorlar. Bimeks işçileri ücret ve tazminat hakları için direnişlerini aylardır sürdürüyorlar. Kocaeli Şekerpınar'da bulunan Migros Depo işçileri, Depo, Liman, Tersane ve Deniz İşçileri Sendikası’nda (DGD-Sen) örgütlenmeye başladıkları için işten atma saldırısıyla karşılaşıyor ve hakları için direniş yolunu tutuyorlar. PTT bünyesinde taşeronda çalışanlar, PTT-Sen’de sendikalaştıkları için ücretsiz izin ve işten atma saldırısıyla karşılaşıyor, İstanbul ve İzmir’deki PTT başmüdürlükleri önünde mücadeleyi yükseltiyorlar. Çorum’da Birleşik Metal-İş’te sendikalaştıkları için işten çıkarılmak istenen Emekçioğulları metal işçileri, fabrika içinde direniş başlatıp, sonrasında direnişlerini fabrika önünde sürdürüyorlar. İstanbul Hadımköy’deki Sinbo fabrikasında Tüm Otomotiv ve Metal İşçileri Sendikası’na (TOMİS) üye oldukları için ücretsiz izne çıkarılan, 31 günlük direniş sonucu patrona geri adım attıran öncü işçilerden biri olan Dilbent Türker, bu defa “Kod 29”dan işten atıldığı için fabrika önünde direnmeye devam ediyor. İstanbul Avcılar’da bulunan SML Etiket’te Devrimci Tekstil İşçileri Sendikası’nda (DEV TEKSTİL) örgütlendikleri için ilkin ücretsiz izne çıkarılan, sonrasında da işten atılan kadın işçiler mücadele yolunu seçiyorlar.

Sermaye sınıfı ve onun temsilcisi gerici-faşist AKP-MHP iktidarı ise işçilere yönelik saldırıları tırmandırmaya devam ediyor. Gemi azıya alan bu saldırganlığın sürebilmesi, işçi sınıfının sermayeye topyekûn karşı koyacak örgütlü güçten yoksun olmasından kaynaklanmaktadır. Bugün Türkiye’de direnen işçi ve emekçiler, tüm işçi sınıfı adına kavga vermektedirler. Sermayenin pervasız saldırılarına karşı gelişen sendikal girişimler ve direnişler, aynı zamanda işçi sınıfının tutması gereken yolu göstermektedir.

Halihazırda sürmekte olan her bir işçi direnişi tüm toplumun umutlarını yeşertmekte, düşmanın kalbindeki korkuyu büyütmektedir. Bu mücadelede örgütlülük düzeyimiz ve sınıf bilincimiz ne kadar yükselirse, sermaye cephesi de o denli zayıflayacaktır. Karanlığın perdesini yırtıp atmak sınıf örgütlenmeleriyle, sosyal mücadelelerle, işçi direnişleriyle mümkün olacaktır. İşçi sınıfının devrimcileşmesinin, tarihsel sorumluluğuna sahip çıkacak hale gelmesinin yolu grev ve direnişlerden, mücadele ve eylemden geçmektedir. Ve devrimci bir sınıf hareketi, Türkiye’de faşist zorbalığın ve gericiliğin kuşatmasını yarıp çıkmanın biricik kuvvetidir.

Fransa BİR-KAR olarak, baskıya, sömürüye, her türden burjuva gericiliğine ve zorbalığına karşı başta Sinbo ve SML’deki kadın işçiler olmak üzere Türkiye’deki onurlu tüm işçi ve emekçi direnişlerini yoldaş sıcaklığıyla selamlıyor, dayanışma duygularımızı iletiyoruz.

İşçilerin birliği sermayeyi yenecek!

Yaşasın sınıf dayanışması!

Fransa BİR-KAR