Ben İkitelli OSB’de çalışan bir fabrika işçisiyim. Çalıştığım fabrikada çok düşük ücretlerle çalıştırılıyoruz. Aynı sektörde çalışan ve aynı işi yapan işçilerden en az 3000-4000 TL daha az ücret ödeniyor. Temmuz ayında asgari ücrete zam yapılmasıyla beraber bizim fabrikamızda da zam beklentisi oldu fakat yapılan zam asgari ücret zammının bile altında kaldı.

Ücretlerimizin yattığı günün ertesi günü üretimde çalışan arkadaşlarımız cılız da olsa tepki gösterdiler. Üretim hattındaki bir bölüm birkaç saat iş bıraktı. Bir kısım arkadaşlarımız bireysel çözüm olarak yöneticilerle konuşmayı tercih etti. Bir kısım arkadaşımız da istifasını vererek işten çıktı.

Çok açık ki ekonomik krizin her gün arttığı, alım gücümüzün düştüğü bugünlerde, aldığımız ücretlerle hayatımızı idame ettirmemiz çok kolay değil.

TÜİK verilerine göre, açıklanan yoksulluk sınırının çok altında ücretlerle çalıştırılıyor ve bu ücretlerle ayakta kalmamız isteniyor. Türkiye’nin her bölgesinde, sanayi havzasında düşük ücretlere karşı insanca çalışma ve yaşam koşulları için eylemler yapılıyor. İşçiler iş bırakıyor. Üretimden gelen güçlerini kullanıyor. Ve en temel demokratik, yasal hakları olan sendikalaşma haklarını kullanıyorlar. Çok açık ve net ki mücadele etmezsek, bir araya gelmezsek hakkımız olanı alamayız.

Bizler fabrikamızda daha iyi koşullarda çalışmak ve insanca yaşamak istiyorsak, tüm Türkiye’de eylem yapan işçi arkadaşlarımız gibi bir araya gelmeli, birlikte hareket etmeli ve üretimden gelen gücümüzü kullanmalıyız.

Eller şartele gitmediği, şarteller inmediği sürece haklarımızı kazanamayız. Ve bireysel çıkışlarla hiçbir kazanım elde edemeyiz. Kalıcı kazanımlar için bir arada hareket etmeli, komitelerimizi kurmalı ve üretimden gelen gücümüzü göstermeliyiz. Birleşirsek kazanırız ve birleşirsek haklarımızı elde ederiz.

İkitelli OSB’den bir işçi