Eğitim alanında kaos sürüyor. Yeterli tedbirler alınmadan yüz yüze eğitim verilmesi sonrası virüs okullarda yayılmaya devam ediyor. 1,5 yıl boyunca AKP-MHP iktidarının eğitim politikaları ve hazırlık yapılmaması nedeniyle öğrencilerin eğitim hakkı gasp edildi. Eğitim hakkı gasp edilen öğrencilerin yüz yüze sınav ısrarı nedeniyle sağlık hakkı yok sayıldı.

Yüz yüze eğitim başladı ancak tüm sorunlar olduğu gibi duruyor. Ümraniye’de liselilere okullarındaki durum, eğitim ve salgın konularındaki düşüncelerini sorduk…

Çengelköy Anadolu Lisesi 11. sınıf öğrencisi: Eşit ağırlık bölümündeyim. 1,5 yıl kayıp ile okula başladık. Uzun süre sonra yüz yüze eğitim görüyoruz. Tedirginim. Tedirginliğin sebebi hem ailemi hasta etme ihtimalim hem de 1,5 yıl yeterli eğitim alamadığım için arkadaşlarım arasında başarısız olma kaygısı. Ama okula başladıktan sonra gördüm ki bütün sınıf arkadaşlarım benimle aynı seviyede. Hepsi için 1,5 yıl kayıp olarak geride kaldı. Birbirimizden farkımız yok. Sadece ekonomik durumu biraz daha iyi olan arkadaşlar bu süreçte özel derslerle 1,5 yılı telafi etme konusunda daha şanslı. Çoğunluğumuz ise o kadar şanslı değil ve kendi çabalarımızla geçmişte öğrendiklerimizi unutmamaya çalışmışız.

Tedirginliğimin asıl sebebi bu ama bu tedirginliğe sebep olan ise ülkenin geldiği durum. Hiçbir yerde önlem alınmıyor. Okullarda da önlem alınmadığını biliyorduk ama eğitimin yüz yüze olması ile birlikte bu gerçekliliği açıkça görmüş olduk. Mesela sınıflarımız 40 kişilik. Kırk kişilik sınıflarda ne kadar önlem alınabilir ki? Mecburen iki kişilik sıralarda oturuyoruz. Hocalarımız ders arasında çok yaklaşmamız için uyarıyor ama yan yana otururken ne kadar mesafe koyabiliriz ki? Aynı şekilde tuvaletleri yüzlerce kişi kullanıyoruz, bazen sabuna bile ulaşamıyoruz. İster istemez beraber teneffüslere çıkıyoruz ve ne kadar uyarı yapılsa da okulda bir önlem alınmadığı için öğrenciler de daha rahat davranıyor. Çünkü pandemiden önceki sınıflarla şu anki sınıflar arasında bir fark yok. Her şey aynı ama bizden farklı şeyler bekliyorlar.

Okulumuzda birçok sınıfta korana vakası çıktı ama 2. pozitif vakası olmadığı için karantinaya alınmıyor sınıflar. Mesela benim sınıfımda pozitif vaka 10 gün önce çıktı ama tek bir vaka olduğu için karantinaya alınmadık. Okula bu koşullarda gitmeye devam ediyoruz.

Ben en son 9. sınıfa gidiyordum ve temel dersleri alıyordum. Sonra pandemi sürecine girdik. Eğitim online oldu, sonra tekrar yüz yüze oldu. Önlem alınmadığı için vakalar arttı, sonra tekrar online eğitime geçildi. Bir süre sınavların nasıl yapılacağı tartışıldı, sonra okulda yüz yüze sınava girdik. Karışık ve yorucu 1,5 yıl oldu. Biz de öğrenciler olarak tükendik. Bir ara telafi ders vereceğiz dediler ama zaten normalde de uzaktan eğitimden çok bir verim alamadık. Aynı şekilde telafi dersler de çok anlamlı olmadı.

Pandemi süreci hedeflerimi yok etti. Birkaç yıl önceye kadar başarılı bir öğrenci olmak güzel bir üniversiteye yerleşmek ilk hedefimdi. Hatta hayalimdi. Ama artık olsa da olur olmasa da olur diyorum. Üniversitede hangi bölümü okursam okuyayım işsiz kalacağım ya da iş bulmak için çok çabalayacağım. Belki de iş ararken okuduğum yıllara verdiğim emeğe lanet edeceğim. Artık üniversite okumak maalesef ki kurtuluşumuz olmuyor. Üniversite okumamın tek sebebi diplomam olsun. Bu ülkede bir kadın olarak elimde bir diploma olsun bakış açısı ile bakıyorum. Açıkçası ailem de okumamı istemiyor. Çünkü çevrelerinde yıllarca üniversite okuyup, yıllardır iş bulamayan ya da asgari ücrete işe başlayan onlarca örnek var. Üniversitede kalacak yer, okul masrafı vs. gibi sorunlar yaşayacağımı düşünerek çok üniversite hayalim yok. Zaten son yıllarda yapmak istediğim bir meslek de yok.

Sarıyer Cevat Koçak Anadolu Lisesi’nden bir liseli: Eğitimin yüz yüze başlamasını istiyorduk. Çünkü 1,5 yıldır online ders yapıyoruz. Açıkçası verimli olduğunu düşünmüyorum. Televizyon karşısında boş boş oturmak gibi bir şey. Arada ödev falan yaptık ama anlamakta zorluk çektim. İnternete giremediğimiz oldu. Ders sırasında kesintiler oldu. Düzenli bir çalışma yapamadık. Şimdi dersler başlayınca gördüm ki hiçbir şey öğrenememişim.

Şimdi de maskeyle ders yapmak oldukça zorluyor. Bir yandan hasta olacağım tedirginliği yaşıyorum, bir yandan aileme bulaştıracağım şüphesi… Sadece okulda da değil. Okula giderken kullandığım otobüs, minibüs de çok kalabalık. Şimdi 9. sınıflarda 4 şube vardı, 3’ü kapatıldı. 10’larda 9 sınıf var, 4’ü kapalı. Online devam ediyorlar. Okulda sular akmıyor. Çok fazla sorunumuz var.

Bu durum daha da kötüye gidecek. Sınavlara hazırlanacağız ve nereden başlayacağımı bilmiyorum. Sosyal medyada fazlaca kampanya yapıldı. Ama bunlar yeterli değil, daha fazlası için mücadele etmemiz gerekecek.

Sancaktepe Ömer Halis Demir Anadolu Lisesi 11. sınıf öğrencisi: Sayısal bölümde okuyorum. Başarılı bir öğrenci olduğumu düşünüyordum. Ama salgınla geçen sürede online eğitimden bir şey anlamadığımı fark ettim. Çok stresli ve üzgünüm. Dersleri nereden toparlayacağımı bilmiyorum. Telafi yüz yüze dersler yapılmadan yeni dönemin müfredatına geçtik. Sadece ben de değil, tüm sınıf gerilemişiz. Örnek sınıflardan biriydik. Okuldan uzaklaşınca derslerden soğuduğumu gördüm. 

Okulumuzda 3 sınıf karantinada. Ve 14 gün boyunca online ders yapacaklar. Biz de sınıfta tedirginiz. Seneye sınava gireceğim. Tekrar bir karantina ya da online eğitim beni daha da geriye itecek. Salgınla ilgili önlemler arttırılmalı, sınıf mevcudu düşürülmeli. Başka türlü bu eğitimden hiçbir şey olmaz. Bizden de olmaz.

Sancaktepe Eyüp Sultan MTAL’den bir liseli: Online derslerle 7. sınıfı bitirip 8. sınıfa geçtim. 8. sınıfta iki gün okula gidip, 2 gün de hafta sonu kurslarına katılmaya çalıştım. Online derslerden hiçbir şey anlamadım. Ve zor bir LGS sınavına girdim. Sonuçta meslek lisesine geldim. Hemen bölüm seçtik. Hayatımın bu kadar hızla farklılaşacağını düşünmedim. Ortaokul bir anda bitti ve liseli oldum. Beni neler bekliyor bilmiyorum. Hala okula gitmeye alışamadım.

Uzak bir okula gidip geliyorum. Bize maske, mesafe diyorlar. Okula giden otobüsleri görmenizi isterim. Zaten sayısı az ve kalabalığız…

Üsküdar’da bir meslek lisesi öğrencileri:

- Geçtiğimiz sene 9. sınıfa başladım. Okula gidemediğimiz için alışamadık. Genel derslerden bir anda meslek derslerine geçiş yaptık. Şimdi de sınıfta 4 arkadaşımız karantinada. Tedirgin bir şekilde okula gidiyoruz. Derste tek düşüncem hasta olmadan eve gelmek.

Online eğitimden de hiçbir şey anlamadım. Zaten kardeşlerimle sırayla derslere girmek zorunda kaldık. Dersleri takip edemedik. Bu şekilde nasıl okuyacağız? Bize ya hasta olmayı göze al ya da okuma deniyor. Ben eğitim hakkımdan vazgeçmek istemiyorum. Okullarda önlem alındı deniyor, biz o önlemleri hiç görmedik. Geleceğimizi ve sağlığımızı hiçe saymayın.

- Ben Üsküdar’da bir meslek lisesindeyim. Bizim sınıfımızda iki tane pozitif arkadaş çıktı. Karantina başlamadı. Sonra ben ve bir arkadaşım daha pozitif çıktık. Ben tüm aileme hastalık bulaştırdım. 14 gün karantinada kaldık.

Ben de geçtiğimiz sene liseye başladım. LGS sınavına nasıl girdim neler yaptım hatırlamıyorum. Lise 1 de online eğitimle geçti. Liseye gideceğim için heyecanlanıyordum. Pek beklediğim gibi olmadı.

Hayattan ve okuldan pek umutlu değilim. Lisemiz pazarlama lisesi. Okulun altında staj yapacağımız “mağazalar” bile hazır. Mezun olunca da en fazla burada çalışırsınız diyorlar. Ama ben geleceğe umutlu bakmak istiyorum. Bu sistemin değişmesi gerektiğini düşünüyorum.

 Kızıl Bayrak / Ümraniye