Sermayenin tek kanunu kârdır ve bu kâr güdüsü büyürken işçi ve emekçiler üzerinde yaratılan tahribat umurunda bile değildir. 

Sermaye, sömürü çarklarını döndüren işçi ve emekçileri bölüp ayrıştırmayı ise sistematik bir şekilde yapmaya çalışır. Erdoğan’ın Tekel işçileri hakkında toplumun geneline seslenirken "yan gelip yatıyor, yüksek maaş alıyorlar" demesi, emekçileri direnen bir bölüğüne karşı saflaştırma isteğinin ürünüdür. Tekel direnişi bittikten hemen sonra ise sınıfın geneline dönük yeni bir saldırı furyasının startı verilmiştir. 

Aynısını Tüpraş'ta da yaptılar. Koç'un medyası Tüpraş işçilerinin “yüksek maaş” aldığını tam sayfa veriyor, fakat kazanılmış hakların gasp edilmek istenmesinden bahsetmiyordu. Sonrasında Tüpraş sopa oldu sermayenin elinde.

Bugün kıdem tazminatı gasp edilmek istenirken, sendika bürokratlarının “ben sözleşmede kendi üyemi garanti altına aldım” demesi de sermayenin istediği parçalanmışlığın ibretlik bir örneğidir. Zira bugün kıdem tazminatının gaspı, sadece örgütsüz yerlere değil topyekûn işçi sınıfına dayatılmaktadır. 

Gebze'den bir Kızıl Bayrak okuru