12. sınıfa giden bir lise öğrencisiyim. Bu yazıda yoksul öğrencilere sınavlarda sunulan “şıkları” anlatacağım.

Bizler devlet okulunda okumamıza rağmen sürekli para talep edilen öğrencileriz. Eğer iyi bir üniversitede, iyi şartlarda okumak istiyorsak bu sınav için günde en az 6 saat ders çalışmak, hayatla bütün bağımızı kopartmak ve kesenin ağzını açmak zorundayız. Almamız gereken ders kitapları, girmemiz gereken denemeler var. Hepinizin bildiği gibi artık dershanelerde eğitim almak sadece zengin ailelerin çocuklarına mahsus bir imkan. Devlet ise buna gerek kalmadığını iddia ediyor. Onun yerine “yepyeni” bir sistem sunuyor. Bu sistemin ismi; destekleme yetiştirme kursları (DYK).

Peki bu DYK’nin gerçeği ne? Her öğrenciden en az 20.000 TL istiyor, karşılığında test kitapları, dolap yapımı, sıcak su ve hijyenik tuvaletler vaat ediyorlar. Ücretsiz olan haklarımız, onların vaatleri bizlerin ise soyulmasının aracı oluyor. Yani devlet bize “dershaneye verecek paranız yok ise olmayan paranızı bize verin, biz de zaten yapmamız gerekenleri sizi soyarak yapalım” diyor.

DYK’ya katılan öğrenciler derslere girecek öğretmenleri seçme hakkına sahip iken, yoksul öğrencilere arada kalan öğretmenlerle niteliksiz, özensiz eğitim sunuluyor. Onlara okulda ayrı kat, soru-çözüm odaları, geniş kütüphaneler verilip bütün eğitimciler hizmetlerine sunulurken bizlere 30-40 kişilik sınıflar reva görülüyor. Buna isyan ettiğimizde ise, “biz zaten bunu yoksul öğrencilerimiz dershanelere mahkûm edilmesin, ucuz eğitim alabilsin diye yapıyoruz” gibi sahte gerekçeler sunuyorlar. Yani “yoksul olacaksınız da o kadar yoksul olmayın” demeye getiriyorlar. Bizim buna cevabımız ise açık: “Ucuz eğitim” size kalsın, biz parasız, nitelikli, ulaşılabilir eğitim talep ediyoruz!

Başakşehir’den bir liseli