İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği (İSİG) Meclisi “Açız, işsiziz, geçinemiyoruz, çalışırken ölüyoruz...” başlığıyla yayınladığı Ocak ayı iş cinayetleri raporuna göre “en az 111 işçi hayatını kaybetti”.

Yapılan yazılı açıklama var olan işçi direnişleri selamlanarak başladı:

“Hakları için direnen 3Teks, Corazon, Karpen, Özkaralar, Aliağa Gemi Söküm İşçileri, Migros Depo, Yemek Sepeti, Özkaplan Halı, Farplas, Pas South, Atlantik Halı, Boyar Kimya, Aile Hekimleri, İstanbul Finans Merkezi Şantiyesi, Akkuyu Nükleer Şantiyesi, Hicri Ercili ve adını sayamadığımız Türkiye’nin dört bir yanında gerçekleşen işçi direnişlerini selamlıyoruz...”

Yüzde 72’sini ulusal basından yüzde 28’ini ise yerel basın, işçilerin mesai arkadaşları, aileleri, iş güvenliği uzmanları, işyeri hekimleri, meslek örgütleri ve sendikalardan öğrenilen bilgilere dayanarak hazırlanan raporda şunlar ifade edildi:

“Ocak ayında en az 111 işçi iş cinayetlerinde hayatını kaybetti. 111 emekçinin 100’ü ücretli (işçi ve memur), 11’i kendi nam ve hesabına çalışanlardan (çiftçi ve esnaf) oluşuyor”

Ocak ayında neredeyse her işkolunda iş cinayeti gerçekleşti

Raporda neredeyse her işkolunda iş cinayetlerinin gerçekleştiği yerler şu şekilde sıralandı:

“Ölümler en çok inşaat/yol, metal, ticaret/büro/eğitim, taşımacılık, sağlık, belediye/genel işler, konaklama, tarım/orman, madencilik, kimya, tekstil, enerji ve güvenlik işkollarında meydana geldi”

Gerçekleşen iş cinayetlerinin ayrıntıları raporda şöyle sıralandı:

“*İki göçmen/mülteci işçi hayatını kaybetti: 1’i Afganistanlı ve 1’i Pakistanlı. Ancak göçmen/mülteci işçilerin büyük bir çoğunluğunun kayıtdışı olarak çalıştıklarını ve yine bu yüzden iş cinayetlerinin gizlendiğini de unutmamalıyız.

“Ocak ayında iş cinayetlerinde ölenlerin 6’sı (yüzde 5,4) sendikalı işçi. Sendikalı işçiler metal, kimya ve taşımacılık işkollarında çalışıyordu. Ancak sağlık, belediye, eğitim gibi işkollarında ölen sendikalı işçi sayısını (üye oldukları sendikanın herhangi bir açıklama yapmamasından dolayı) tespit edemediğimizin altını çizmek gerekiyor.

“En fazla ölüm nedenleri trafik/servis kazası, Covid-19, ezilme/göçük, yüksekten düşme, intihar, kalp krizi, şiddet, elektrik çarpması ve nesne düşmesi/çarpması.

“Trafik kazalarında birçok sektörden işçi servislerinin devrilmesi ve taşımacılık işkolundaki ölümler dikkat çekiyor. Özellikle araçların yeterli bakımının yapılmaması veya yolcu taşımaya uygun olmaması, şoförlerin ağır, uzun çalışma koşullarının altını çizmeliyiz. Yine moto kurye ölümleri de her hafta meydana gelen iş cinayetleri arasında.”

Covid-19 ise iki yıldır işçi sınıfı hastalığı olarak gündemde

“*Covid-19 ise iki yıldır işçi sınıfı hastalığı olarak gündemimizde. Gelinen noktada neredeyse hiçbir kamusal sağlık önlemi almaksızın toplumun özellikle (yaşlılar, kronik hastalar gibi) kırılgan gruplarını ölüme terkeden, bir günde 250-300 insanın ölmesinin adeta normal sayıldığı bir “bırakınız ölsünler” politikası egemen olmuş durumda.

“İntiharlar ise geçinemeyen işçilerin banka ve tefecilerden aldıkları borçları geri ödeyememeleri ve yapılan baskılar nedeniyle artıyor.

*Bir çocuk çalışırken hayatını kaybetti. Çocuk işçi konaklama işkolunda çalışıyordu. 51 yaş ve üstünde çalışırken ölen 28 emekçi bulunuyor: Esnaflar ile tarım, gıda, maden, tekstil, eğitim, büro, metal, inşaat, taşımacılık, sağlık ve güvenlik işçileri.”