Gençlik çalışması, özelde liseli gençlik çalışması, partinin sınıf çalışmasından sonra dikkatini en çok yoğunlaştırdığı ve her dönem önemsediği bir alan olmuştur. Bu nedenle, komünist hareketimiz, neredeyse siyasal mücadele sahnesinde yerini aldığı günden beri, bu alana dönük pratik bir müdahale içerisindedir.

Bu tutumun gerisinde gençliğin toplumsal yaşamda tuttuğu çok özel yer vardır. Zira gençlik, toplumsal yaşamda ve siyasal mücadelede enerjisiyle, dinamizmiyle, coşkusuyla ve fedakarlığıyla her zaman ayrı ve özel bir konuma sahiptir. Gençlik her şeyden önce toplumun geleceğidir. Engels, tam da bu nedenle gençlik üzerinden şu değerlendirmeyi yapar: “Bizde, devrimin partisinde gençliğin ağır basması doğal değil mi? Biz geleceğin partisiyiz ve gelecek gençliğindir. Biz yenilikçilerin partisiyiz, gençlik ise yenilikçilere her zaman severek taraftarlık eder. Biz eskiye, çürümüşlüğe karşı amansız bir savaşın partisiyiz; amansız savaşa ise her zaman ve herkesten önce gençlik hazır olacaktır.”

Yine Lenin bu konuda, “Biz daima ileri sınıfın gençliğinin partisi olacağız” der.

Gençlik açısından hareketli bir dönemi geride bıraktık

Son bir yılı dışta tutarsak, 2012 sonbaharında toplanan IV. Parti Kongresi’nden bugüne gençlik açısından hareketli geçen bir dönem yaşandı. 2000’li yılların sonlarına doğru parçalı da olsa ivmelenen, yer yer kitlesel çıkışlar olarak kendisini ortaya koyan gençlik hareketi, Haziran Direnişi sürecinde adeta doruğuna ulaştı. Haziran Direnişi’ni önceleyen dönemde Dolmabahçe eylemleri, Başkaldırıyoruz! çıkışı, yine bu aynı dönem içerisinde liseli gençliğin YGS’de yaşanan şifre skandalına karşı ortaya koyduğu kitlesel eylemli tepkiler, gençlik içerisinde biriken mücadele dinamiklerini gözler önüne serdi.

Denilebilir ki toplumu sarsan ve önemli bir kesimini harekete geçiren Haziran Direnişi, gençlik içerisinde mayalanan mücadele eğilimini de bütünleyen, kendi zemininde birleştiren bir etkene dönüştü. Direnişe gençlik kitleleri, özellikle emekçi sınıfların genç kesimleri büyük bir coşku ile katıldı, en önde dövüştü. Farklı ideolojik eğilimlere, aidiyetlere sahip onbinlerce genç, direnişin etkisiyle günlerce aynı barikatlarda omuz omuza mücadele ettiler.

Fakat, genel olarak hareketin devrimci bir sınıf önderliğinden yoksun olması, özel de ise gençlik kitlelerini kucaklayacak birleşik, devrimci bir gençlik örgütlenmesinin olmayışı, gençlik hareketinin sonraki seyrinde belirleyici bir zaaf olarak kendisini ortaya koydu.

Büyük direniş kademe kademe geri çekilirken dahi, gençlik cephesinden kitlesel-militan çıkışlar söz konusu olabildi. ODTÜ rant yolu eylemleri, Berkin Elvan cenazesi, SOMA Madenci Katliamı’na karşı yapılan eylemler, İTÜ ve Ege Üniversitesi işgalleri, bunun dikkate değer örnekleri oldu.  Özellikle liseli gençliğin tüm bu gelişmelere büyük bir duyarlılık gösterdiği, okul merkezli sayısız eylem gerçekleştirdiği bir süreç yaşandı.

Tüm bu açılardan, Özgecan Aslan’ın katledilmesine karşı yapılan kitlesel eylemler dışta tutulursa, özellikle son bir yılın (2014-2015) gençlik hareketi cephesinden durağan geçtiğini, düne kadar hareket içerisinde hatırı sayılır bir yer tutan reformist çevrelerin dahi güç kaybettiğini söyleyebiliriz.

Partinin gençlik çalışması ve politik gençlik örgütü adımı

Partimiz IV. Parti Kongresi üzerinden “Her alanda devrime hazırlık!” çağrısı yapmıştı. Bu hazırlığın gençlik cephesindeki somut karşılığı ise politik gençlik örgütü adımı oldu. Keza IV. Parti Kongresi’nden günümüze uzanan zaman dilimi içerisinde gençlik hareketi cephesinden yaşanan gelişmeler, devrimci bir gençlik örgütü ihtiyacını gerek güncel planda, gerekse yarının fırtınalı dönemleri açısından, açıklıkla ortaya koydu.

Parti olarak attığımız politik gençlik örgütü adımının elbette bir arka planı, yıllara dayalı bir ön birikimi vardı. Birleşik-kitlesel-devrimci bir gençlik hareketi politikasının dolaysız bir ürünü ve devamı olarak gündeme gelen politik gençlik örgütü, bu yönüyle yeni bir adım sayılmaz. Ancak güncel gelişmeler, gençlik hareketi içerisindeki güçlerin verili tablosu ve her şeyden öteye yaklaşan fırtınalı dönemler, bu adımı kendi başımıza atmayı zorunlu kıldı.

Konuya ilişkin olarak parti basınımızda şu değerlendirmeler yer aldı:

“Parti olarak her zaman devrimci gençliğin birleşik örgütlenmesini savunduk. ‘60’lı yılların Dev-Genç’i ile ‘70’li yılların başlangıç dönemindeki birleşik gençlik örgütlerini bunun olumlu örnekleri olarak öne çıkardık. Bu konuyu 2004 yılında bir kez daha iki bölümlük özel bir değerlendirme ile solun gündemine taşımaya çalıştık. Fakat bu çaba herhangi bir karşılık görmedi. Bir ara belki Genç Sen bunun kısmen de olsa bir olanağı olabilir diye düşündük, ama ondan da bir sonuç çıkmadı. Solun bilinen tablosu düşünüldüğünde bu şaşırtıcı da değildir. Ama bu tablo karşısında çaresizce durup bekleyecek de değiliz. Hele de gençliğin hızla politize olduğu bir dönemde.

“Bu durumda, gençlik hareketinin devrimci gelişme ihtiyaçlarına yanıt veren araçlar neyse, onları kendi bakış ve inisiyatifimizle yaratmakla yükümlüyüz. Önemli olan sözkonusu nesnel ihtiyacın anlamını ve mantığını doğru kavramak, ilkelerde ve izlenecek politik çizgide olduğu kadar örgütsel yapılanma ve işleyişte de bunun gereklerine uygun davranabilmektir.” (Politik gençlik hareketi geleneği,  H. Fırat, Ekim, Sayı: 294, Ağustos 2014)

Komünistler olarak, gerek güncel gelişmeler üzerinden, gerekse içerisinden geçmekte olduğumuz tarihsel dönemin fırtınalı süreçlerine hazırlık bakımından, devrimci gençliğin birleşik örgütlenmesinin temellerini bu dönem içerisinde atmaya başladık. IV. Parti Kongresi’nden 2014 sonlarına kadar, demek oluyor ki yaklaşık olarak iki yıllık bir hazırlık süreci işlettik. Bu sürecin ana ekseni, verili politikanın parti saflarına ve özellikle de gençlik çalışması içerisindeki güçlere kavratılmasına yönelik olarak şekillendi. Bu iki yıl içerisinde gerçekleştirilen bir dizi iç toplantıda, merkezi organizasyonlarda, kamplarda ve meclislerde politik gençlik örgütü politikası üzerinden tartışmalar yürütüldü. Dahası bu örgütlenmenin ilk temelleri atılmaya başlandı, merkezi-yerel meclisler şekillenmeye başladı.

Komünistler olarak daha en başında politik gençlik örgütünün inşa sürecini “gençlik kitleleri içerisinde biriken mücadele dinamikleri ile buluşma” hedefi üzerinden tanımlamıştık. Bu konuda kısmi sonuçlar aldığımız bir süreç yaşandı. Zira öncesinde gençlik çalışmamız hayli dar alanlara, daha çok da üç büyük kente sıkışmış durumda idi. Politik gençlik örgütü üzerinden atılan adımlarla birlikte çalışmamız hızla yeni kentlere doğru açılmaya başladı. Kuruluş öncesi yapılan kamp ve meclis toplantılarına 13-14 kentten katılımlar gerçekleşti. Tekil bağ kurduğumuz alanlar oldu. Bu olumlu seyrin çalışmamızın merkezi konumundaki üç büyük kentte yaşandığını söyleyemeyiz. Buralarda yer yer anlamı pratikler yaşansa da, kimi gençlik güçleri ile buluşulan zeminler oluşsa da, yakalanan imkanlar maalesef gereğince kalıcılaştırılamadı.

Her açıdan yoğun ve tempolu geçen dönemin ardından gerçekleştirilen Genel Kurul tablosu, partinin gençlik çalışması üzerinden tanımladığı politik yönelimin gereğince içselleştirilemediğini ve kavranamadığını bir kez daha gösterdi. Bu önemli zaafiyet ve tartışmalı durum, Genel Kurul’un ardından yakalanabilecek çıkışı da zayıflatan bir etkene dönüştü. Elbette bunda gençlik hareketinin ve genel olarak toplumsal hareketin durağan tablosu da önemli bir etkendi. Fakat en azından güçlü bir tanıtım faaliyeti yürütülebilir, politik gençlik örgütü çok daha etkili bir şekilde gençliğin gündemine sokulabilirdi. Dahası öncü-pratik çıkışlarla gençlik içerisindeki mücadele dinamikleri ile yeni bağlar kurma imkanları yaratılabilirdi.

Yaşanan bu zaafiyet nedeniyle belli bir zaman dilimi iç tartışmaların geride kalması için kaybedildi. Bu konuda hala da alınması gereken bir mesafe olduğunu belirtmeliyiz.

Komünist gençlik çalışması

(Parti güvenliği bakımından yayınlanamaz bölümler...)

Bu çerçevede parti kongresi yerel parti örgütlerinden şunları talep etmelidir:

- Kongre sonrası dönemde tüm il komiteleri ve alt bölge komiteleri, sınıf çalışmasının yanı sıra gençlik çalışmasına yönelik özel bir yoğunlaşma içerisine girebilmelidir. Bu alana ilişkin özel olarak güç ayırmalı ve somut bir planlama yapabilmelidir.

- Halihazırda potansiyel olarak kazanılmış ve çalışmamıza katılan güçlerle çok yönlü olarak ilgilenmelidir.

- Yerel parti örgütleri tarafından sistemli biçimde ve somut bir plan dahilinde gençlik güçleri parti çizgisi temelinde çok yönlü olarak eğitilmelidir.

- Gençlik çalışması etrafında şekillenen yeni güçleri devrimci kimlik ve iddia planında güçlendirerek devrim davasına kazanabilmek için, yerel parti örgütleri hedefli bir şekilde bu güçlerin devrimcileşme süreçlerine yoğunlaşabilmeli, gerekli her durumda bire bir ilgilenebilmelidir.

- Tüm bunlarla birlikte, komünist gençlik çalışmasının olduğu tüm yerellerde önümüzdeki bir yıllık süreç içerisinde yerel gençlik komiteleri kurma hedefi ile hareket edilmelidir. Bu adımların atıldığı koşullarda merkezi gençlik komitesinin genişletilmesi ve her yerel tarafından temsile edilmesi olanakları da doğacaktır.

Yukarıda tanımlanan hedeflere asgari oranda ulaşıldığında, parti çalışmasının tüm alanlarını kesen bir gençlik yapılanması inşa etmenin önkoşulları oluşacaktır.

***

Geride kalan dönem boyunca gençlik içerisinde yürütülen politik çalışma, esasen politik gençlik örgütü üzerinden yürütüldü. Genç komünistler tüm güçleri ile bu sürece katıldılar.

Faaliyetin ana gündemlerini emperyalist savaş, gericilik, artan faşist baskılar, eğitimin ticarileştirilmesi ve gericileştirilmesi, soruşturma terörü oluşturdu. Bunların yanı sıra okul merkezli çalışmalarda barınma sorunu, ulaşım ve yemekhane sorunları da dönem dönem faaliyetin konusu edildi. Tüm bu gündemler üzerinden gençliği birliğe çağıran, direniş ve mücadele çağrısı yapan bir hat izlendi.

Esas olarak politik gençlik örgütü üzerinden hayata geçirilen bu çalışmalar aynı zamanda birliğin inşasının pratik ayağını örmek anlamına geliyordu. Ancak tamamen yeni bir adım ve çalışma tarzı anlamına gelen politik gençlik örgütü adımı saflarımızda yeterince anlaşılamadığı için, gündelik faaliyet çoğu durumda eski alışkanlıklar ve tarz üzerinden şekillenebildi. Bu nedenle gençlik çalışmamız üzerinden mesafe almakta zorlandığımız bir dönemi geride bıraktık.

Politik gençlik örgütünün yeni dönemi üzerine

- Yeni dönemde politik gençlik örgütü politikası üzerinden önümüze çekmemiz gereken ilk iş, politikayı tüm genç komünistler ve gençlik güçlerine kavratacak bir eğitim süreci işletmek olmalıdır.

- Geride kalan dönem içerisinde politik gençlik örgütünün asgari temelleri atılmış, kurumsallaşmasına yönelik ilk zeminler yaratılmış bulunuyor. Şimdi bu zeminleri sağlamlaştırma ve geniş gençlik kesimleri ile buluşturma sorumluluğu önümüzde duruyor.

- Gençlik kitleleri içerisindeki mücadele potansiyellerini kucaklama iddiası, her şeyden önce güçlü yerel inisiyatifler gerektirmektedir. Bu nedenle yeni dönemde yerel meclis çalışmaları büyük önem taşımaktadır. Okullardan semtlere ve atölyelere kadar meclisler ağı örme bakışıyla hareket edilmeli, bu konuda var olan çalışmalar eleştirel bir değerlendirmeye tutulmalıdır.

- Yukarıda söylenenlerle bağı içerisinde, politik gençlik örgütünün dinamik bir merkeze ihtiyaç duyduğu açıktır. Bu ise en başta politik açıdan diri reflekslere sahip merkezi örgüt anlamına gelmektedir. Yeni dönem yürütmesi en başta bu sorumlulukla yüzyüze bulunuyor.

- Politik refleksleri diri ve pratik açıdan dinamik bir gençlik yapılanması inşa etme sürecinde yayın faaliyeti kritik bir rol oynamaktadır.

(Parti güvenliği bakımından yayınlanamaz bölümler...)

- Son olarak eylem çizgisi üzerinden şunlar ifade edilebilir. Son yıllarda gençlik eylemlerinin kendisini, parçalı ve aralıklarla da olsa, kitlesel ve militan biçimler üzerinden ortaya koyduğunu görüyoruz. Politik gençlik örgütü kendi eylem pratiğini öncelikle bu türden çıkışları kucaklayacak, birleştirecek ve ona önderlik edecek bir eksene oturtabilmelidir. Hareketli süreçlerde eylem çizgisi ve pratiğiyle öne çıkmalı, deyim yerindeyse hareketin başına geçmelidir. Durgun süreçlerde ise öncü çıkış ve pratiklerle gençliğin dinamik kesimlerini bağrında toplamasını başarabilmelidir.

Tüm bunlar yeni dönemde politik gençlik örgütü politikası üzerinden hayata geçirilmesi gereken görev ve sorumluluklardır.

Gençlik cephesinde yayınlar

Gençlik çalışmamızın verili tablosu yayın faaliyetinde yaşamakta olduğumuz sorunların da nesnel zeminini oluşturuyor. Çalışmanın zayıflığı yayın çalışmasına da dolaysız olarak yansıyor.

Bugün için yeterli sayıda donanımlı genç güçten yoksun olmak her şeyden önce mevcut yayının sistemli ve güçlü bir şekilde çıkmasını zora sokuyor. Periyod aksayabiliyor. Gönderilen yazılar içerik bakımından amaca uygun olmayabiliyor vb. Parti toplamından ek katkılar almadığımız sürece bu tablonun kısa vadede aşılabilmesi zor görünüyor.

Sorunu aynı zamanda genç güçlerin parti çizgisi temelinde eğitilmesi ve devrimcileştirilmesi boyutu üzerinden de ele almak gerekiyor. Zira bugün büyük oranda parti çizgisine kazanılması gereken yeni güçler üzerinden çalışma yürütüyoruz.

Bu nedenle gençlik çalışmasından sorumlu olan parti organları;

- Genç güçlerin eğitimini özel bir kaygı haline getirmelidir.

- Genç yoldaşları yayına katkı sunmaları için özel olarak teşvik etmeli ve bu konuda denetlemelidir.

- Yayın için hazırlanan yazılar önden bu yoldaşlarla konuşulabilmeli, hazırlanan yazıda ideolojik-politik zayıflıklar yada farklı eğilimler varsa eğer, yazı üzerinden eğitici bir çaba içerisine girilmelidir.

- Her yerelde düzenli yayın toplantıları yapılmalı, bir önceki dergi tartışılmalı ve değerlendirilmeli, yeni yayına gündemler üzerinden hazırlık yapılmalıdır.

- Gençlik yayınının etkin kullanımı için somut ve denetlenebilir bir planlama yapılabilmelidir. Bu aynı zamanda bir örgütlenme çalışması olarak ele alınmalı ve genç yoldaşların bakışı bu temelde şekillendirilmelidir.

Gençlik Çalışması Komisyonu