Pandemi döneminde okulların yüz yüze eğitime ara verdiği süreç de dahil olmak üzere meslek liselerinde maskeden dezenfektana, izolasyon kıyafetinden siperliğe kadar üretim yaptırılan liselilere yönelik sömürü dayatmalarının sonu gelmiyor. Üstelik bu sömürü, “Öğrencilerimiz hem üretiyor hem iş öğreniyor”, “Tabii ki ceplerine harçlıklarını veriyoruz”, “İş hayatına atılmadan önce tecrübe kazanıyorlar” gibi riyakarca sözlerin ardına saklanarak gerçekleşiyor. Mesleki eğitimden sorumlu olan yöneticiler arada bir yaptıkları konuşma ve açıklamalarda öğrencilerin gelişimlerinden ziyade bu okullarda bulunan atölyeler sayesinde fabrikalarla yarışacak oranda gelir elde ettiklerini övünerek anlatıyorlar. Yıllık ciroları dahi açıklanan meslek liseleri, fabrikalarla benzer teknikle donatılarak sömürü çarklarının döndüğü kurumlar arasına dahil ediliyor. Öğrencilerin sırtından ise “iş öğreniyorlar” denerek kar elde ediliyor. Sömürü öyle boyutlara ulaşmış ki, arada bir okul içerisinde bulunan atölyelerde alınmayan önlemler sonucu iş 'kazası' yaşandığına dair haberler de duyuluyor.

***

 Zonguldak İl Milli Eğitim Müdürü, yaptığı bir açıklamada il genelinde 18 bin öğrenciye ücretsiz yemek hizmeti vermekle övündü. Aynı konuşmasında 18 bin öğrenciye verilen yemeği, meslek liselilere hazırlattıklarını da söyledi. Toplamda 4 Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi mutfağının da dahil edildiği projede meslek liseliler ayrı bir yerde duruyor. Yerel gazeteler de “Meslek liseliler de bu kampanyaya destek veriyor” şeklinde yayınlanan haberlerin ardında emek sömürüsü ve sahtekarlık yatıyor. Öyle ki meslek liseli öğrenciler bu proje kapsamında vardiyalı bir şekilde çalıştırılıyor.

Parasız, nitelikli, ulaşılabilir beslenme haktır!

Lüks ve şatafatından asla ödün vermeyen sermaye devleti, çocukların yetersiz beslenememesi sorunu karşısında üç maymunu oynuyor. Ancak bazı illerde lokal projeler geliştirerek, sorunu çözdüklerine dair imaj yaratmaya çalışıyorlar. Yani işleri güçleri sahtekarlık.

Tüm eğitim kademelerinde hiçbir ayrım gözetilmeksizin parasız, nitelikli, ulaşılabilir beslenme hakkının sağlanması şarttır. Özellikle açlığın ve sefaletin daha da yakıcı hale geldiği, her geçen gün daha geniş kesimlerde hissedildiği, öğretmenlerin “çocuklar açlıktan derste bayılıyorlar, başları ağrıyor, dersi algılamakta zorluk çekiyorlar” dedikleri bir dönemde ivedilikle karşılanması gereken bir haktır. Ancak sorun, Zonguldak örneğinde görüldüğü gibi 18 bin öğrenciye parasız bir öğünün karşılanması değil. Yemeklerin, kendileri de ücretsiz bir öğüne muhtaç olan öğrencilere hazırlatılıyor olmasıdır. Çocuklarımızın yeterli şekilde beslenme haklarını savunalım, emeklerinin sömürülmesine geçit vermeyelim!

M. Nevra