Uluslararası Çalışma Örgütü (ILO) çarşamba günü bir rapor yayınladı. Rapora göre dünya çapında dört milyardan fazla insan tamamen sosyal korumadan yoksun bulunuyor. Rapor, pandemiye verilen yanıtın tutarsız ve yetersiz olduğunu, yüksek ve düşük gelirli ülkeler arasındaki uçurumun genişlediğini ve herkesin hak ettiği ve ihtiyaç duyduğu sosyal korumanın sağlanamadığını belirtiyor.

ILO Genel Müdürü Guy Ryder şunları belirtti:

“Etkili ve kapsamlı sosyal korumanın yalnızca sosyal adalet ve insana yakışır iş için değil, aynı zamanda sürdürülebilir ve esnek bir gelecek yaratmak için de gerekli olduğunu kabul etmemiz gerekiyor.”

Ryder, ülkelerin “bir yol ayrımında” olduğunu belirtti. Rapor, sosyal korumaya yönelik devlet harcamalarının önemli ölçüde değişmekte olduğunu bildiriyor. Ortalama olarak dünya çapında ülkeler gayri safi yurtiçi hasılalarının (GSYİH) yüzde 12,8’ini sosyal korumaya (sağlık hizmetleri maliyetleri hariç) harcarken, yüksek gelirli ülkeler GSYİH’lerinin yüzde 16,4’ünü, düşük gelirli ülkeler ise GSYİH’lerinin yalnızca yüzde 1,1’ini harcıyor.

Dünya nüfusunun yüzde 53’üne tekabül eden 4,1 milyar insan, sağlık veya emeklilik sigortası gibi sosyal korumadan tamamen yoksun durumda. Dünya nüfusunun sadece yüzde 47’si en az bir sosyal yardımla korunuyor. ILO’nun sosyal güvenlikle ilgili dünya raporuna göre, küresel ortalama önemli eşitsizlikleri gizliyor. Kuzey ve Güney Amerika'nın yanı sıra Avrupa ve Orta Asya’daki insanlar hala nispeten iyi korunurken, Asya ve Pasifik’te, Arap devletlerinde ve Afrika’da çok büyük boşluklar var.

Dünyanın birçok yerinde çocukların büyük çoğunluğu hala etkili bir sosyal korumaya sahip değil. Dört çocuktan sadece biri sosyal koruma yardımı alıyor. Dünya çapında yeni doğum yapan kadınların sadece yüzde 45’i nakit analık yardımı alıyor. Dünya genelinde ağır engelli her üç kişiden yalnızca biri (yüzde 33,5) engellilik ödeneği almaktadır. Dünya çapında işsiz işçilerin sadece yüzde 18,6’sı sigorta kapsamındadır. Sonuçta, emeklilik yaşına gelmiş kişilerin yüzde 77,5’i en azından bir tür yaşlılık aylığı alıyor, ancak bölgeler arasında, kırsal ve kentsel alanlar arasında ve kadınlar ile erkekler arasında hala büyük farklılıklar var.

Raporda, pandemi ile başa çıkmak için yapılan büyük kamu harcamalarının ardından ülkelerde bütçelerini konsolide etme baskısının çok büyük olduğu vurgulanıyor. Bu baskının sonucu olarak sosyal korumada kesinti yapılmasının sorunu çok daha derinleştireceği belirtiliyor.