Anti-kapitalist mücadele okulunda okuyan İtalya işçi sınıfı, emperyalistlerin savaş suçlarına ortak olmayı reddederek, Ukrayna’ya silah sevkiyatını durdurdu.

Sınıf uzlaşmacılığı ve işbirlikçiliği yerine sınıf mücadelesini temel alan İtalya Unione Sindacale di Base (USB) (Taban Örgütleri Birliği) geçen hafta, Pisa’nın Galileo Galilei havaalanındaki işçileri Ukrayna’ya gönderilecek silahları yüklememeye çağırdı. Oybirliğiyle aldıkları kararı hayata geçiren havaalanı işçileri, ABD ve Batı emperyalist blokunun körüklediği savaş çığırtkanlığına karşı durarak silahları yüklemeyi reddettiler. İşçilerin kararlı eylemi karşısında çaresiz kalan Toskana’daki havalimanlarının yöneticisi Marco Carrai, Pisa’dan silah taşımacılığının “artık yapılmayacağını” kayıt altına almak zorunda kaldı.

Junge Welt’teki yazıda belirtildiğine göre, işçilerin silahları yüklememesinin yankısı etkili oldu. Cumartesi günü USB Porto Livorno’nun çağrısıyla Pisa’daki emperyalist savaş karşıtı eyleme binlerce kişi katıldı. İşçilerin yanı sıra eyleme katılan kent sakinleri “Toskana’dan savaş uçakları yerine barış köprüleri kurulmalı” sloganıyla savaş histerisine karşı seslerini yükselttiler.

2019’da Cenova’da, Suudi gemisi Bahri Yanubu’nun Yemen’deki savaşta kullanılacak insansız hava araçları ve diğer savaş ekipmanlarının yüklenmesini de durduran İtalya işçi sınıfının gücü, çürümüş sendikal bürokrasiye rağmen taban örgütlerinin yıllardır sürdürdükleri anti-kapitalist mücadele okulunda edindikleri deneyimlerden geliyor.

Başta USB olmak üzere taban örgütleri geçen ocak ayında üç büyük sendika konfederasyonunun ihanetine rağmen bankacılık sektöründe, sağlıkta, okullarda ve kamu hizmet kuruluşlarında grevler düzenlediler. Sınıf işbirlikçisi üç “büyük” sendika yönetim kurulu üyelerinden hiçbirisi İşverenler Başkanı Carlo Bonomi ve Başbakan Mario Draghi tarafından önerilen yeni bir “Çalışma ve Güvenlik Paktı”na katılmaya cesaret edemediler.

Taban sendikaları İtalya’da CGIL, CISL ve UIL adlı üç büyük sendikanın şeflerinin sınıf uzlaşmacılığından sınıf işbirlikçiliğine kayarak giderek daha fazla “sosyal anlaşmalar” imzaladıkları 1990’larda doğdu. İlk olarak postane, ulaştırma, eğitim ve sağlık hizmetleri gibi kamu sektöründe ortaya çıkan taban örgütlerini, sanayideki taban örgütleri takip etti.

Vasıflı-vasıfsız işçi ayrımcılığını reddeden USB, web sitesinde yazdığı gibi, kendisini bir “çatışma birliği” olarak tanımlıyor. Müzakereler milyonlarca işçinin çalışma ve yaşam koşullarını iyileştirmeyi amaçlamalıdır diyor.

USB’nin emperyalist savaş karşıtı eylemleri karşısında sıkışan “büyük” sendikaların başkanlarından biri olan CGIL Genel Sekreteri Maurizio Landini, Pisa’dan gelen USB çağrısının ardından silah teslimatlarını reddettiğini açıklamak zorunda kaldı. UIL’in şefi de aynı paralelde bir açıklama yaptı.