İki kare yan yana gelince dikdörtgen olur.

Oysa “bu bir döngü”,

Karanlıkları döndüren, ışıkları söndüren bir olgu.

Olguları vaka diye adlandırmaya başlayalı,

Kelime dağarcığımız genişliyor,

Virüs, salgın, entübe…

Sayılar artıyor, insanlığımız azalıyor,

Sayısız göçe tanıklık ettik, taşı taşa vurduk,

Çakan kıvılcımlardan ateş yaptık,

Şimdi bu iki karede karşımıza çıkan,

Bu bir ayıp,

Doğruları tersyüz eden,

felsefeyi amacından uzaklaştıran,

işçileri silahsızlandıran…

Bir kamyon ve göç edemeyenler,

Onları sulayan resmi görevliler.

Her şey yerli yerinde(!)

Ne kadar “merhametli” onları sulayan,

Ne kadar “merhametsiz” onları susuz bırakanın köhnemiş duvarlarını koruyan…

Her şey yerli yerinde(!)

Ne kadar çaresiz bir kamyonun arkasında giden,

Ne kadar güçlü kamyonun arkasında gidenlerin düzenini var eden…

Sınırları, koruyucuları, havlayan köpekleri, dikenli telleri,

Yıkılacak bu köhnemiş düzenleri,

Yıkılacak bu köhnemiş düzenleri,

Çürüyen ahlakları, çürüten bakışları…

Baharı yeşerten bakışları bir annenin gözlerinden alıp

Oklar fırlatmasına sebep,

Hem çaresiz, hem üzgün, hem bıkkın,

Hem sorumlu, hem suçlu, hem suçsuz…

Neyin uzmanı, kimin çavuşu?

Yıkılacak bir köhnemiş düzenin, çürüyen ahlakının

Hem çavuşu hem uzmanı…

Hiçbir şey yerli yerinde değil işte,

Yıkılacak bu köhnemiş düzen…

G. Umut