Emperyalistler ve işbirlikçileri Ortadoğu coğrafyasını kirli emelleri için kan gölüne çevirmiş durumdalar. Bugün Ortadoğu denilince akla gelen ilk ülke şüphesiz Suriye’dir. Suriye'de 2011 yılından bu yana milyonlarca insan yerinden yurdundan oldu. Kimisi göç yolunda hayatını kaybetti. Hayatta kalanlar ise mülteci olarak gittiği ülkelerde en kötü koşullarda yaşam mücadelesi veriyor. Irkçı saldırılara uğruyor.

Bugün Ortadoğu'da emperyalistlerin ve işbirlikçilerinin kirli emelleri için besleyip büyüttüğü IŞİD vb. çeteler kanlı katliamlarına devam ediyorlar. Türk sermaye devleti de kendi sefil çıkarları ve efendilerinin politikaları doğrultusunda bu sürecin bir parçası. Gelinen yerde ise bir işgalci güç durumunda. Son dönemde yoğunlaşan çatışmalarda Türk askerlerinden de ölenler oldu. Yakın zamanda ise katliam çetesi IŞİD tarafından iki askerin yakıldığı görüntüler internette paylaşıldı.

Türk sermaye devleti Suriye’de “IŞİD’le mücadele” bahanesiyle savaşın içinde yer alıyor. Fakat daha önce bu katliam çetesini üç-beş öfkeli genç olarak nitelendiriyorlardı. Ya da Ankara katliamında “bombacılar eyleme geçmeden bir şey yapamayız” diyenler yine sermaye devletinin temsilcileri değil miydi? Fakat savaşta ölenlere bakıldığında hiçbirinin cenazesi villalardan kaldırılmıyor.

Ancak hala Türk sermaye devleti savaş naraları atıyor. Pastadan pay kapmak için Suriye’deki savaşın içinde bulunan sermaye devleti “Suriye’nin toprak bütünlüğü için” orada bulunduklarını dillendirmekten de hiç utanmıyor. Diyelim ki toprak bütünlüğü için orada, bu toprak kimin toprağı. Bu yalanlarla Türk sermaye devleti savaşı kızıştırmaktan başka bir şey yapmıyor.

Tüm bunlar olup biterken gerçekleri göstermemek için toplumu müthiş bir algı operasyonuyla yönetiyor. Suriye topraklarında bulunmayı meşru göstermeye çalışıyor. Fakat bu savaşın bedelini en çok işçi ve emekçi halklar ödüyor.

İşte tam da böyle bir zamanda Demyan Bedniy’nin şu şiiri bize hem gerçekleri, hem de ne yapmamız gerektiğini açıkça gösteriyor.

Savaşa gitmemiz buyruldu

Savaşa gitmemiz buyruldu

“Toprak için aslanlar gibi dövüşün” diyerek

Toprak için! Ama kimin toprağı? Söylenmedi bu

Derebeyinin toprağı olsa gerek!

Savaşa gitmemiz buyruldu

“Özgürlük adına” diyerek

Özgürlük adına! Ama kimin özgürlüğü? Söylenmedi bu

Halkın özgürlüğü olmasa gerek!

Savaşa gitmemiz buyruldu

“Bizden” dendi “yardım bekliyor müttefik uluslar”

Ama en önemli şey unutuldu:

Kimin cebine girecek banknotlar?

Savaş kimisi için hayatla ödenen bir fatura

Milyonluk kazançtır kimisine

Çoçuklar, daha ne kadar

Katlanacağız bu ağır işkenceye?

C. Akın