İşçi-Emekçi Kadın Komisyonları olarak, TPI’dan bir süre önce işten çıkarılan Nezihe İs’le yaşadıkları ve TPI’da yaşananlar üzerine konuştuk...

TPI’da özelinde senin yaşadıkların üzerinden başlayalım, nasıl bir süreçti?

İki aylık elemanken baskılar ve verdikleri işin ağırlığından dolayı üretimde rahatsızlandım. Üç gün yoğun bakımda kaldım. Kalp spazmı geçirmişim, stres ve baskıdan dolayı. Anjiyo oldum, damarlar temiz çıktı. Kendi gönderdikleri anlaşmalı hastanede çalışabilir raporu verildi. 

Bu dönem fabrikada işçilerin greve gittikleri dönemdi. Sonra raporum bitti geri döndüm. Hemen üstüne annem vefat etti. 1,5 hafta izin verdiler. İzin bitip de döndüğümde bölüm değişikliği yapıldı ve daha zor bir bölüme verdiler. Burada da bir buçuk ay çalıştım. Kadroya girmeme 4 gün kala iş akdimi feshettiler. 

Rahatsızlandığım dönemde yoğun bakım kapısında kardeşime ağlayan amir “Çok çalışkandı, biz onu çok seviyoruz, işini yapıyor” şeklinde cümleler kurmuş. Ama işten atıldığım zaman bana diyorlar ki ikinci ayda yapılan değerlendirmede bana onay verilmemiş. Bundan dolayı da beşinci aydaki onayda amirlere onaylama fırsatı kalmamış. Tabii aslında ne döndüğü meçhul, bunlar duyum.

Sözde sendika ile masaya oturup geri alacağız demişlerdi. Aradan 2 ay geçtikten sonra geri çağırdılar. Tüm evraklarımı, sağlık raporlarını sıfırdan hazırlattılar. Teslim aldıktan 15 gün sonra, insan kaynakları sağlık sorunundan ve ilaç kullanmamdan dolayı alamayacaklarını söyledi ve telefonu kapattı. Dosyam zaten ellerindeydi, bu söyledikleri bir bahane. Anlaşmalı oldukları hastaneden yeni sağlık raporlarını iki gün önce aldım. Bu raporlarda da normal ve çalışabilir ibareleri var. Kısacası bu beş para etmez yer beni salak yerine koyarak 2 ay bekletti. Beni kandırdılar. İnsan kaynaklarına kaç defa sordum” olumsuz bir durum var mı” diye. Olumsuz bir durum olmadığı yönlü her seferinde yanıtladılar. Haber beklememi, Alper beyin imzası için beklendiğini söylediler.

İşçilerini mağdur eden, ortada bırakan, mobbing uygulayan, kendi işlerine geldikleri davranan bir yönetim var fabrikada. Benim duygularımla oynandı. 2,5 ay beni oyaladılar. Maddi ve manevi zarar verdiler. Gelen iş haberlerini de kaçırdım. Geri alacakları garanti diye gelen iş çağrılarını yanıtsız bıraktım. Bu süreçte destekle geçinmeye çalıştım. Sağlık raporlarını borçla çıkardım. Beni çok mağdur ettiler. 

Sendikanın da sürece müdahil olmadığını ifade ettin, nedir sendikanın tutumu?

Şu anki benim sürecimde de sözde sendika başkanı devredeydi. Kendisi nerede peki? Ne yapıyor? Kendisine ulaşamıyorum. Sonuca bakılırsa danışıklı dövüş olduğunu düşünüyorum. Bu süreçte sendika nerede? Bana sağlıkla ile ilgili gerekçeler sunulurken, sağlıkla ilgili tüm raporlarım normalken sendika ne yaptı? 

TPI’de yaşanan genel sorunlar nelerdir?

Baskılar, sağlık sorunları, tanıdıkları elemanları kayırma. Yeni gelen elemanların eski elemanlarca ezilmesi. Her işi yeni gelenlere yaptırmaya çalışıyorlar ve bu da çok ağır ve yorucu oluyor.  

TPI’daki eylem sürecini nasıl değerlendiriyorsun?

Benim fiilen içinde olamadığım günlerdi. Raporlu olduğum dönemde yaşandı eylemler. İşçilerin direnişi ile kazanıldı. Sendikanın bir faydası ya da önderliği olmadı. Ne oldu ise işçilerin başarısıdır. 

TPI işçilerine söylemek istediklerin var mı?

Tüm sorunları grevde olduğu gibi çözebiliriz. Birlik ve beraberlikle... Hiçbir arkadaşlarını tek bırakmasınlar. Yarın onların da başına gelir ki görüyoruz zaten acımasızca kitabına uydurup kapının önüne koyuyorlar. 

TPI’de kadın işçilerin yaşadığı işyeri şiddeti olarak neler tanımlayabiliriz?

Erkeklerle fiziksel olarak aynı işlerin yaptırılması, aynı yükte işten aynı performansın beklenilmesi. Ben TPI kompozitin bir kadına göre olduğunu düşünmüyorum. Bir de kadın işçiler, erkek mesai arkadaşlarından da baskı görüyor, “biz yapıyorsak siz de yapacaksınız” diyorlar.

25 Kasım ile neler söylemek istersin?

Kadınlar her daim güçlüdür. Bunu her seferinde her sektörde kanıtlamışlardır. Birlik ve beraberlik içerisinde hareket etmelerini, kendilerini ezdirmemelerini dilerim.