“Birde çoğuz çokta biriz
Ne eveliz ne ahiriz
Hepimiz birer Mahiriz
Kanımıza kan isteriz”
Türkiye toprakları nice direniş manifestosuna şahit olmuş, nice yiğit devrimcinin kanıyla sulanmıştır da baş eğmemiştir düşmana. O şanlı direniş manifestolarımızdan Kızıldere’nin 49. yılındayız. 30 Mart 1972 tarihinde, Mahir Çayan, Sinan Kazım Özüdoğru, Hüdai Arıkan, Saffet Alp, Sabahattin Kurt, Ertan Saruhan, Cihan Alptekin, Ömer Ayna, Nihat Yılmaz ve Ahmet Atasoy devrimci tarihimizden, belleklerimizden hiç silinmeyecek, yolumuza daima ışık tutacak olan o şanlı devrimci mirası bıraktılar bizlere.
“Sabırsızlık zamanı” olarak adlandırılan bir dönemin, gelişen ve nice toplumsal patlamaya gebe olan 68 kuşağının devrimcileriydi onlar. 1960’lı ve 1970’lı yıllar dünyada ve Türkiye’de çeşitli toplumsal hareketliliklerin yaşandığı yıllardı. Fiili-meşru mücadele yöntemlerinin öne çıktığı böylesi bir dönemin önderlik ihtiyaçlarına, parlamenter çizgideki TİP (Türkiye İşçi Partisi) veya YÖN ve MDD (Milli Demokratik Devrim) gibi darbeci akımlar yanıt veremiyorlardı. İşte Mahirler, Denizler ve İbrahimler Türkiye’nin gündemine giren yakıcı ihtiyacın bir sonucu olarak devrimci çıkışın mimarları oldular. 70’li yıllara gelindiğinde artık kaybedecek bir saniyeleri bile yoktu onların. Yaşadıkları dünyayı yorumladılar, anladılar ve düştüler yola. ‘71 kopuşu’ olarak adlandırılan ve düzeni cepheden karşılarına alarak düşülen devrim yolunda, Deniz Gezmiş ve yoldaşlarının kurduğu Türkiye Halk Kurtuluş Ordusu, Mahir Çayan ve yoldaşlarının kurduğu Türkiye Halk Kurtuluş Partisi-Cephesi ve İbrahim Kaypakkaya ve yoldaşlarının kurduğu Türkiye İşçi Köylü Kurtuluş Ordusu çıktı Dev-Genç’in bağrından.
Sermaye devleti bu devrimci çıkış faşist bir darbe ile yanıt verdi. 12 Mart darbesi ile binlerce devrimci tutuklandı, işkenceye maruz kaldı. Onlarca devrimci katledildi. Tutuklananlar arasında Deniz Gezmiş, Hüseyin İnan, Yusuf Aslan da vardı. Sermaye devletinin amacı çok netti. 3 yiğit devrimci şahsında verilen idam kararı ile topluma bir gözdağı verilmek isteniyordu.
“Köyün evleri tezekten
Faşistler çıksın tuzaktan
Alp kursun sıkar uzaktan
Kanımıza kan isteriz”
Mahir Çayan bu dönemde Maltepe Askeri Cezaevi’nde tutsaktı. Ama 30 Kasım 1971 tarihinde gerçekleştirdiği özgürlük eyleminin ardından ilk hedefi Denizlerin idam cezasını durdurabilmek için bir eylem planlamak oldı. THKP-C’li yoldaşları ve THKO’dan Cihan Alptekin ve Ömer Ayna ile birlikte ortak bir eylem gerçekleştirme kararı aldılar. Ünye’de bulunan NATO üssüne giderek burada çalışan teknikerleri kaçırdılar. Tokat’ın Niksar ilçesine bağlı Kızıldere köyünde kaldıkları ev bir hainin ihbarı üzerine askerler tarafından ablukaya alındı ve saatler süren çatışmalar başladı. Ağır silahlarla, helikopterler ve bombaları ile kerpiç bir evin etrafını kuşatan devletin silahlı güçlerinin yanı sıra NATO askerleri de oradaydı. Askerlerin “Teslim ol” çağrılarına karşı evin çatısına çıkan Mahir Çayan devrimci kuşaklara pusula olacak o sözü haykırdı düşmanın yüzüne: “Biz buraya dönmeye değil, ölmeye geldik!”
Bu haykırışın ardından başlayan çatışmada ilk düşen Mahir oldu. O günün takvim yaprakları 30 Mart 1972 senesini gösteriyordu. O gün Kızıldere’de 10 yiğit devrimcinin kanı ile bir direniş destanı yazıldı. Teslim olmaktansa ölüme “halaylarla, türkülerle” ve tereddütsüzce giden devrimciler, ölümsüzleşenler kervanına adlarını yazdırarak gittiler. Onlardan yaklaşık bir ay sonra
Deniz Gezmiş, Yusuf Aslan ve Hüseyin İnan idam edilerek katledildiler. Onlar da idam sehpasını devrime olan inançlarını haykırarak tekmelediler. Devrim davasını, devrimcileri öldürerek bitirebileceklerini sananlar yanıldıklarını çok geçmeden anladılar. Onlardan devraldığımız mücadele bayrağı bugün hala elden ele dolaşıyor ve yükseklerde dalglanmaya devam ediyor.
“Kızıldere akmayacak
Boşa kurşun yakmayacak
Kavga burda bitmeyecek
Devrim için can veririz”
Kızıldere direnişi, siper yoldaşlığının ve devrimci dayanışmanın adıdır bu topraklarda. Aynı örgütten olmasalar dahi aynı davaya duyulan inancın kararlılığı ile birbirleri için ölüme giden yiğit devrimcilerin adıdır Kızıldere. Aradan on yıllar geçti, Mahir Çayan ve yoldaşlarının temsil ettiği tüm devrimci değer ve gelenekleri sahipleniyoruz, sahiplenmeye de devam edeceğiz. Onları, devrettikleri mirası daha da ileriye taşıyarak, mücadelemizde yaşatacağız!
Kızıldere katliamının ve direnişinin 49. yılında, eğilmektense kırılmayı tercih ederek ölümsüzleşen 10 yiğit devrimciyi saygı ile anıyoruz.
M. Nevra
