Türk Metal taslağı açıkladığı gün zaten kendini belli etmişti. Yüzde 26 ile masaya oturmaları beklentileri karşılayamayacaklarını gösteriyordu. Her sözleşmede olduğu gibi %10 ile 15 arası imza attığı için TOFAŞ`ta çalışanlar yüzde 15 bekliyordu. Tofaş yan sanayilerinden sendikasız Ermetal`de daha önce yüzde %21`lik zam yapılması Tofaş için de bir umut olmuştu. Biz de bu kadar olur mu diye? Ama Ermetal'de zammı alan Türk Metal olmadığı için bir umut olarak kaldı. 

Tofaş çalışanları baştan beri eylemlere soğuk davranıyordu. Çoğunluk katılmıyordu eylemlere Türk Metal`e güvenmediği için. Özellikle yeni işe girmiş olanlar, yani bir ya da iki sözleşme görmüş işçiler katılmıyordu eylemlere. Çünkü 2015’de işe girenler, eylemlerden sonra birçok şeyden faydalandılar. Etliye, sütlüye karışmadan ve metal fırtınası sonucu Türk Metal`in tarihi boyunca aldığı en iyi zam sürecini yaşadılar 2017`de. Hiçbir şeye karışmadan, zarar görmeden, elini taşın altına koymadan iyi ücretler kazandılar. Nasılsa birileri alıyor. TOFAŞ dışındaki fabrikalar yeter, onların yapacakları eylemler yeterli olur gibi bir düşünce ile davrandı 2015`den sonra giren yeni işçiler. Kadın işçilerin çoğu zaten böyle şeylerden uzak mesafede duruyordu.

İşçi sınıfının bilinci olmadığından bu sözleşmeler geleceğimizi etkileyecek. Belki de yıllar sonra bunlar tartışma konusu olacak.

Zaten 2015 eylemlerine katılıp fabrikada hala çalışanlar kızgınlık, kırgınlıktan dolayı eylemlere katılmadı.

Kendisinin seçmediği atama ile gelen bir şube başkanına kim güvenir ki.

İşçilerin seçmediği temsilci ve başkan olduğu sürece bundan sonraki sözleşmelerde de TOFAŞ’ta işçiler bu tip eylemlere soğuk bakacak.

Tarihinde hiç grev yapmamış bir sendika, patronu nasıl grev ile tehdit edebilir ki. Ellerine verilmiş bir kâğıdı bile okumaktan aciz sendikacılar olduğu sürece işçiler her sözleşmede masa da satılacaktır.

TOFAŞ’tan bir işçi