Tarih Nisan 1977.
Yer Arjantin.
Faşist Videla cuntası iktidarda.
Muhalefeti ağır baskı altına almış ve on binlerce devrimci öğrenci ve işçi kayıptır.
On dört kadın!
Cesur on dört kadın!
Bu karanlık günlerde gözaltına alınıp kaybedilen oğulları ve kızları için sokakta. Devletin tüm kurumlarının kapılarını çalıyorlar.
Gözaltına alınmış çocukları ve yakınları hakkında bir bilgi istiyorlar.
Kapılar duvar gibi kör ve sağır.
Onlar yılmadı, dirençlerini bilediler bu sağırlığı aşmak için.
Nisan 1977’de, diktatör Videla’ya taleplerini içeren mektubu sunmak amacıyla Buenos Aires’teki Mayıs Meydanı’nda (Plaza de Mayo) toplandılar. Burada polisin saldırısına uğradılar ve dağıtıldılar.
Saldırı yıldırmadı onları, dağılanlar yine birleşti. Bu kez başkanlık sarayının karşısında bulunan Mayıs anıtı çevresinde yürümeye başladılar.
Herkesin korkuya teslim olduğu o karanlık süreçte, kaybedilmiş devrimcilerin annelerinin askeri diktatörlüğe karşı çıkmaya cesaret etmeleri içten içe halkta bir saygı uyandırdı. Arjantinliler, onların korku ve baskı karşısındaki dirençli duruşlarından dolayı onlara, “Mayıs Meydanı’nın Çılgın Kadınları” adını verdi.
Bu kararlı direniş sürecinin bir militan annesi de Nair Amuedo’ydu. O, 44 yıllık kesintisiz bir mücadelenin öncü/sembol militanıydı.
Amuedo, Videla rejimi tarafından kaybedilen kızı ve binlerce kayıp devrimcinin sesi olmuş, kendisi gibi kayıp yakını olan aileleri bir araya getirip örgütlenmesinde emek vermiş, Plaza de Mayo Anneleri’nin öncü simasıydı.
Onca baskı ve zulme karşı direnen Amuedo, ne yazık ki Covid-19 belasına yenik düştü. 12 Kasım 2020’de Cordoba’da hayata gözlerini yumdu.
Tarihte parmakla gösterilecek toplumsal eylemlerden birisidir Arjantinli kayıp devrimcilerin ailelerinin direnişi. Bu “uzun yürüyüş”, dünyanın dört bir tarafına etki etmiş, örnek olmuş ve benzer sorunları yaşayan insanlara cesaret, direnç ve mücadele azmi vermiştir. Türkiye’de başlayan ve Kürdistan’a sıçrayan Cumartesi Anneleri örgütlülüğü bu direnişten ilham almıştır.
Amuedo, Ağustos 1976'da on dokuz yaşındayken kaçırılan ve kaybedilen Patricia Rossana Maddalena de Romero’nun annesiydi.
Daha önce basına verdiği demeçlerde bu süreci şöyle anlatmıştı Amuedo: “28 Ağustos 1976'da kızım Patricia ve kocası Tato'yu aldılar, onu evde öldürülmüş olarak bıraktılar. Şans eseri çocukları komşulara teslim ettiler! Bebek 46 günlük, oğlan iki yıl dört aylıktı. Operasyon şefinin emri onları orada bırakmaktı. Bizim için bu beklenmedik bir darbe değildi, çünkü bunu biliyorduk. Sosyal savaşçı olan insanlar bunları yaşadı.”
Bu süreçten itibaren kızının benzeri akıbetini yaşamış diğer ailelerle Plaza de Mayo örgütlülüğünü kuran Amuedo kararlılığını her daim dile getiriyor ve topluma umut aşılamaktan geri kalmıyordu.
“Anneler olarak biz, yürüyebildiğimiz sürece Plaza de Mayo'da devam edeceğimizi söylüyoruz” diyen Amuedo, bu mücadeleyi kendilerinden sonra gençlerin, toplumun devam ettireceğine güvenlerinin tam olduğunu söylüyordu. Eylemin toplumsal karakterine şu sözleriyle dikkat çekiyordu: “Artık kızım için Plaza'da değilim, kaybedilen 30 bin kişi için...”
Amuedo’nun hayatını kaybetmesinin ardından mücadele yoldaşları üzüntülerini şöyle dile getirdiler:
“Yorulmak bilmeyen savaşçı bize zarafetini, azmini ve hayattan zevk alma yolunu bırakıyor. Her zaman güzel Nair'e kadar, her zaman bizimle olacaksın.”
Nair Amuedo ve yoldaşları kaybedilenleri unutturmamak, askerler tarafından çalınan çocuklarını bulmak ve cellatlardan hesap sormak için mücadele ettiler. Mücadele hem faşist diktatörlüğe hem sonrasında bu vahşi kıyımı aydınlatmayan gerici iktidarlara karşı 44 yıl boyunca devam ettirildi. Mücadeledeki bu ısrar sayesinde, katliamdan sorumlu subayların bir kısmı hapse atılmıştı. Hakikat ve adalet için son soluğuna kadar mücadele eden Nair Amuedo, Plaza de Mayo Anneleri’nin, Cumartesi ve Kayıp Yakınlarının mücadelesinde yaşamaya devam edecektir.
Onu sevgi ve saygıyla anıyoruz!
M. İmran
