6 Şubat depremlerinin ardından 7 ay geçmesine rağmen, yıkımın yaşandığı şehirlerde biriken sorunlar çözülmek bir yana artmaya devam ediyor. İşçi ve emekçiler su, elektrik, barınma ve eğitim gibi en temel insani ihtiyaçlarını karşılamakta güçlük çekiyor. Bu hafta eğitimin başladığı kentte emekçiler için çocuklarının eğitim masraflarını karşılamak da bir o kadar zor.

Adıyamanlı bir depremzede emekçiler şehirde yaşanan konut sorununa ilişkin şunları ifade etti:

“Depremden sonra az sayıda kullanılabilir konut kaldığı için kiralar çok artmış durumda. Memurlar bile kira ödemekte güçlük çekiyor. Ben ailemi İzmir’e yolladım, burada tek başıma ev tutmaya gücüm yetmediği için bir evin odasını kiralayabildim. Bir yandan İzmir’e çocukları görmeye gitmek bir yandan burada işlerimi halletmek zorluyor tabii. Şehirlerarası otobüs biletleri de çok pahalı.

Ev kiraları o kadar artmış durumda ki eskiden 2-3 bin TL olan kiralar şimdi 7 bine çıkmış vaziyette. Burada depremden kaynaklı tayinini Diyarbakır’a aldıran bir arkadaşım anlattı; Diyarbakır’da bile 10 bin TL’ye, 13 bin TL’ye hatta 18 bin TL’ye bile kira istedikleri oluyormuş. Yani buralardan ayrılan depremzede bir insan gittiği şehirde de çok büyük zorluk çekiyor.”

Bir başka depremzede emekçi ise, okula başlayacak çocukları için kırtasiye alışverişi yaparken şunları ifade etti:

“Benim çocuğum 3. sınıfa başlayacak. Ekonomik kriz bizi çok etkiliyor tabi. Benim dükkanım tamamen yıkıldı. Ben İş-Kur üzerinden geçici bir işe girdim. Bakacağız yani, her şey çok pahalı. Ben yıkılan iş yerim için dilekçemi verdim 6 aydır bekliyoruz valla. Şu an burada durum eskisinden daha kötü. İnsan kalmadı buralarda, hiçbirimizde psikoloji kalmadı. Biz şimdi mecbur evde kalmaya devam ediyoruz. Az hasarlı dediler ama duvarlar patlak, çocuklar çok korkuyorlar ama gidecek başka yerimiz de yok.

Diğer çocuğum liseye başlayacak hayırlısıyla. Bakıyoruz işte fiyatlara, geçen seneye göre çok artış yok gibi ama yine de pahalı tabi. Depremin üzerinden 7 ay gibi süre geçti ama değişen hiçbir şey, atılan bir adım yok. Bazı çocuklar gidecek okul da bulamıyor yakınında, çünkü pek çok okul yıkıldı. Ne olacak bilemiyoruz. Yani hiçbir konuda önümüzü göremiyoruz.”

Kızıl Bayrak / Adıyaman