Asgari ücret 11.402 TL olarak açıklandı. Ancak her gün artan enflasyonla birlikte ağırlaşan yaşam koşullarımız katlanılamaz bir hale geliyor. “Eşit işte eşit ücret” alamayan biz kadın işçiler, bu koşullardan çok fazla etkileniyoruz. Asalak patronlar kriz dönemlerinde yine ilk olarak, biz kadın işçileri işten çıkarıyorlar.

Hepimiz yaşamlarımızda farklı sorunlarla karşı karşıya kalıyoruz. Asgari ücretle yeni bir fabrikada işe başladım. Asgari ücret alacağım yetmezmiş gibi aldığım ücretten bir de yol paramı karşılayacağım. Yaşadığımız koşullardan dolayı üç kuruşla zar-zor geçinmeye çalışıyoruz. Günümüzün büyük bir kısmını fabrikada çalışarak geçirirken, iş yükümüz evde de devam ediyor. Sosyal hayatımız ekonomik kriz ile birlikte aldığımız sefalet ücreti gibi eriyor. Yaşamımız sadece insani olmayan ve ağır koşullarda çalışarak geçiyor. Biz kadınlar yaşadığımız tüm sorunlara karşı sessiz kalmak ve boyun eğmek zorunda değiliz.


Ancak bazı örneklerde de olduğu gibi bu durumu kabullenmeyen ve hakları için direnen işçi kadınları da görüyoruz. Çeşitli işyeri ve fabrika gerçekleşen direniş ve grevlerde kadınlar hep en ön saftalar. İşçi ve emekçi kadınlar olarak bu örnekleri daha da çoğaltmalıyız. Hak gasplarına ve işyerlerinde yaşanan saldırılara karşı mücadele etmekten ve direnmekten bir adım bile geri durmamalıyız. Taleplerimizi belirlemeli, komitelerimizi kurup erkek sınıf kardeşlerimizle birlikte ortak mücadeleyi örgütlemenin yollarını bulmalıyız. Tarihte ve günümüzde bunun sayısızca örneği var. Tarihte yaşanan işçi direnişlerinden/grevlerden öğrenerek ve dersler çıkararak ilerlemeliyiz. Sınıf bilincimizi geliştirmeli ve mücadeleye katılmalıyız. Ancak o zaman insanca çalışma ve yaşam koşullarına sahip olabiliriz.

Küçükçekmece’den bir kadın metal işçisi