2015 yılındaki metal fırtınanın fitilini ateşleyen Bosch sözleşmesinin bugün yıldönümü.

3 yıl önce bugün Bosch’ta MESS ile Türk Metal, Bosch işçisinin mücadelesi sayesinde nispeten ileri kazanımlar içeren bir toplu sözleşmeyi imzalamak durumunda kalmışlardı.

Bu sözleşme ile Bosch işçisinin 12 Mart 2012 yılında Türk Metal’den istifa ederek MESS düzenine karşı başlattığı direnişin harareti düşürülmek istenirken, açığa çıkan kıvılcım büyük metal fırtınanın yolunu açacaktı.

Bosch işçisi 3 yıllık mücadelenin ardından geri döndürülmüş, fakat mücadele kararlılığını korumuş, Türk Metal’e de diz çökmemişti. Bunun için de taleplerinin arkasından durdu ve bu sözleşmenin imzalanmasını bizzat kendi öz gücüyle sağladı.

14 Mart 2015’te sözleşmenin imzalanmasının ardından önce Renault işçileri eylemlere başlamış, daha sonra eylemlerin hep şiddeti artmış hem de ülke çapında yayılarak büyük bir metal fırtınası yaratılmıştı.

Eylemler önce yemekhane eylemi olarak başlamış, çatal kaşık sesleri çıkarılarak Türk Metal ve MESS protesto edilmiş, sonrasında ise yürüyüşler, Kent Meydanı Buluşması, 5 Mayıs istifa günü ile Türk Metal’den toplu istifa dalgasına dönüşmüştü. Ardından ise Renault işçilerinin öncülüğünde MESS sözleşmesini yırtmak Bosch sözleşmesi oranında ücret iyileştirmesi için şalter indirilmişti.

Günlerce devam eden ve bir dizi fabrikaya yayılan fiili grevler ile metal işçisi kazanmaya çok yaklaştı. Fakat bilincindeki ve örgütlenmesindeki zayıflıklar nedeniyle başaramadı.

Baskılar, oyunlar, dalavereler ve bazı vaatler karşılığında direnişler bitirildi. Metal işçisi Bosch sözleşmesini elde edemese de en azından Türk Metal şebekesinden kurtulmayı o gün için yeterli de görüyordu. “Nasıl olsa Türk Metal’den kurtulursak 2017’de istediğimiz sözleşmeyi, kendi ellerimizle yaparız” diye düşünülüyordu. Ancak geçmişte olanlara, özellikle Bosch işçisinin başına gelenlere bakınca bunun ne kadar zor olduğunu da hissediyordu.

Fakat hiçbir zaman olmadığı kadarıyla birlik halindeydi işçi ve Türk Metal’i de tümden silmiş, öncü kurulları aracılığıyla da dümeni elinde tutuyordu.

Ama karşısında MESS-devlet-Türk Metal işbirliği vardı. Devlet imkanlarının da hukuksuzca kullanıldığı, paranın su gibi akıtıldığı, ahlak tanımaz bir zorbalıkla metal işçisi yeniden Türk Metal’in bünyesine geçirildi. Bosch’ta olan aynı şey olmuştu.

Türk Metal beyleri de işçilere “Bosch sözleşmesi” vaadinde bulunuyor, bu da bilinci geri işçilerde etkili oluyordu. İşte bu koşullarda 2017 geldi ve sözleşme en sonunda imzalandı.

Sonuç “yüzyılın sözleşmesi” olarak pazarlansa da Bosch sözleşmesi ile bir alakası yoktu, verilen sözler yutulmuştu. Renault ve diğer fabrikaların işçileri önceki sözleşmelerden bir parça iyi olduğu için “iyi” gözüken bu sözleşmeye boyun eğdirildi, öte yandan ise Bosch seviyesi hayal oldu…

***

Bosch sözleşmesinin yıldönümünde yaşadığımız bu deneyimi irdelemekte, dersler çıkarmakta fayda var.

Bosch’ta ve metal fırtınada ne kazandıysak kendi gücümüzle, sermayeye ve sendika beylerine kafa tutarak, birliğimize ve öz gücümüze güvenerek kazandık.

Ne kaybettiysek de tüm bu bakımlardan yaşadığımız zayıflıklar nedeniyle kaybettik.

Yeterince birlik olamadık, yeterince bilinçli olamadık, sermaye ve sendika beylerinden bağımsız olarak örgütlenemedik, karşımızdaki düşmanların neler yapabileceğini kavrayamadık, ona uygun bir mücadeleye hazır olamadık, bu yüzden onların saldırıları ve oyunlarına göğüs geremedik. Büyük hayaller kurarken önümüze koyduklarıyla yetinir hale geldik.

Buradan çıkaracağımız sonuç şudur:

Kazanmak için metal fırtınanın açtığı yoldan ilerlemeliyiz. Onun bize öğrettiklerini pekiştirmeli, kurulu düzen konusunda hayale kapılmamalı, tek bir yumruk haline gelecek şekilde davranmalıyız.

Bunları yaparsak Bosch sözleşmesinin ötesine geçeriz.

Yok eğer yapmazsak sermayenin ve sendika beylerinin kölesi olmaya devam ederiz.

Metal İşçileri Birliği
14 Nisan 2018