Ülke gündeminin büyük bir bölümünü ekonomik kriz belirliyor. Sermaye sınıfı ve AKP iktidarı gece gündüz, kendi yarattıkları krizin faturasını biz işçilere çıkartmanın hesabını yapıyorlar. Tabi ki yalan-yanlış, çarpıtmalarla dolu birçok açıklama eşliğinde. Kimi zaman ise aklımızla alay eder derecesinde kirli yöntemlerle.
Türkiye’de hüküm süren kapitalist sömürü düzeni büyük bir kriz içinde. Ekonomik kriz bu düzenin doğasında var ve tüm ağırlığını, düzenin başını tutan sermayedarlar değil de biz işçiler taşıyoruz. Sistemin efendileri, AKP’nin hizmetleriyle yıllarca semirdikçe semirdiler. Servetlerine servet kattılar. Bizlerin evine giren ekmek her gün biraz daha küçülürken, çalışma koşulları ağırlaşırken onlar sermayelerini katladılar. Fabrikalarda süren dizginsiz sömürü yetmedi, devlet bütçesinden sınırsız teşviklerle ihya edildiler. İşsizlik fonu gibi bizlerden toplanan paralarla oluşturulan fonları patronların yağmasına açtılar. Biz çalıştık, alınteri döktük, onlar kâr rekorları kırdılar. Ekonomik ve sosyal haklarımızı birer birer tırpanladılar, ücretleri düşürdüler, çalışma saatlerini uzattılar, esnekliği ve güvencesizliği yaygınlaştırıp milyonlarca işçiyi bir kuru maaşa mecbur bıraktılar. Bizlerin sırtından bir avuç asalak sermayedar ve iktidardakiler hem daha da zenginleştiler hem de lüks ve şâşâlı yaşamlarında çağ atladılar...
Artık bu sömürü düzeni bir sınıra dayandı
Bunun doğrudan bir sonucu olarak ekonomi büyük bir çöküntünün eşiğine geldi. Şu sıralar sermayedarlar ve AKP iktidarı yarattıkları bu yıkımın faturasını bizlere yıkarak durumdan kurtulmaya, bir kez daha krizi fırsata çevirmeye çalışıyorlar. Bizlerin emeği, alınteri, geleceği pahasına...
AKP sözcülerinin, bakanların ikide bir kendi kendilerini yalanladıkları açıklamalar bir tarafa, yaşam bizim için somuttur. Somut olan ise çalışma koşullarının ağırlaşması, ücretlerin erimesi, en temel tüketim maddelerine gelen zamlar, artan vergiler, fabrikalarda toplu işten atmalar, artan hak gaspları...
Yıllardır emeğimiz üzerinde tepinenler, bir kez daha bizleri açlığın, yoksulluğun, işsizliğin koyu karanlığında boğmak istiyorlar. İstiyorlar ki sömürü ve soygun üzerine kurulu bu kapitalist sistemleri sürsün gitsin. Gözü dönmüş kâr hırslarının sonucu krizlerinin yükünü biz omuzlayalım. Onlar saraylarında rahat içinde asalakça yaşamlarına devam etsinler. Biz işçiler onların kasalarını doldurmaya devam edelim. Tüm bunlar olurken ise sesimizi hiç çıkartmayalım. Uysal köleler olalım. İşsizlik, yoksulluk bize ne reva görüyorlarsa hepsini kabul edelim.
Bir gün çıkıyorlar diyorlar ki; “kriz filan yok, bunlar dış güçlerin oyunu, ekonomimiz sağlam.” Bir gün çıkıyorlar, “Sert önlemler alıyoruz, bu süreci atlatacağız. Enflasyonla topyekûn mücadele edeceğiz. Yeni ekonomi programları hazırlıyoruz” vs... Ekonomide yaşanan kriz gerçek; sermayedarların ve AKP’nin her gün yaptığı açıklamalar yalan ve çarpıtmadır. Bir yanda gerçeklerin üzerini örtmeye ve bizlerin kafasını bulandırmaya çalışıyorlar, bir yandan da faturayı sırtımıza yıkarken sesimizi çıkartmayalım, hatta bize düşman icraatlarının destekçisi olalım istiyorlar.
Ne bu kriz bizim krizimiz ne de biz sermayedarlarla, AKP ile aynı gemideyiz
Bu ülkede işçilere dayatılan yoksulluğu, sefaleti, işsizliği, kölece çalışma koşullarını kabul etmek zorunda değiliz. Önümüze konulanla yetinmek, istedikleri zaman kapıyı göstermelerine sessiz kalmak mecburiyetinde değiliz. İşçi sınıfının “Artık yeter!” deme zamanı çoktan geldi. Lafla peynir gemisi yürütmeye çalışan AKP ve emeğimizi, alınterimizi kemiren patronlar sınıfına karşı haklarımıza, geleceğimize ve onurumuza sahip çıkalım. Önümüze konulan faturayı yırtalım. Asalakları sırtımızdan söküp atalım. İşten atmalara, hak gasplarına karşı birleşelim, direnelim. Çünkü işçinin işçiden başka dostu, kazanmak için ise direnmekten başka şansı bulunmuyor. Tarih boyunca ne kazandıysak mücadele ederek, patronları, hükümetleri, sermaye partilerininin tümünü karşımıza alarak, kendi sınıf çıkarlarımıza sarılarak kazandık.
(Metal İşçileri Bülteni’nin Kasım 2018 tarihli sayısından alınmıştır...)
