Kapitalist üretim tarzı doğayı ve insanlığı yıkıma sürüklerken işçilerin kitlesel şekilde iş cinayetlerinde yaşamını yitirmesine yol açıyor.

28 Nisan günü, Uluslararası Çalışma Örgütü (ILO) tarafından 2011 yılında Dünya İş Sağlığı ve Güvenliği Günü olarak ilan edildi. Türkiye’de ise yıllardır iş cinayetlerinde yakınlarını kaybedenlerin talebine rağmen İş Cinayetlerinde Hayatını Kaybedenleri Anma ve Yas Günü olarak ilan edilmiş değil.

Dünyada her 15 saniyede bir işçi katlediliyor

28 Nisan Dünya İş Sağlığı ve Güvenliği Günü vesilesiyle açıklanan veriler ise işçi ve emekçilerin dünya çapında ölümüne sömürüldüğü gerçeğini ortaya koyuyor. ILO’nun verilerine göre dünyada her yıl 2 milyon 300 bin işçi, iş cinayetlerinde yaşamını yitiriyor. Bu sayı her 15 saniyede bir işçi, günde 6 bin 300 işçinin yaşamını yitirdiğini gösteriyor.

İş cinayetlerinde Avrupa’da birinci, dünyada ise üçüncü sırada yer alan Türkiye’de çalışma koşullarının ağırlaşması, güvencesizleşme, işçi sağlığı ve iş güvenliği önlemlerinin patronlar tarafından yük olarak görülmesi nedeniyle iş cinayetleri artarak devam ediyor.

Türkiye’de her gün 5 işçi katlediliyor

Her gün 5 işçinin iş cinayeti sonucu yaşamını yitirdiği Türkiye’de, İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği (İSİG) Meclisi’nin açıkladığı verilere göre, 2017 yılında şu ana kadar 559 işçi katledildi. 2016’da en az 1970 işçi hayatını kaybederken 2002-2016 yılları arasında iş cinayetlerinde yaşamını yitiren işçilerin sayısı ise en az 20 bin oldu.

Meslek hastalıkları da işçi sağlığı ve iş güvenliği tedbirlerinin alınmayışının bir başka sonucu olarak karşımıza çıkarken, meslek hastalıklarının tedavisi bir yana, tanısı ve takibi bile neredeyse yapılmıyor. Türkiye’de meslek hastalıkları hastanesi sayısı bir eldeki parmak sayısı kadar bile değil.

Düzen yargısı da iş cinayetlerinin önünü açıyor

Soma, Ermenek gibi kitlesel işçi katliamlarının yaşandığı Türkiye’de, yargının ve “bilirkişiler”in iş cinayetleri karşısındaki pratiği de sermayeye yarıyor. Düzen yargısı iş cinayetlerini çoğunlukla cezasız bırakarak katledilen işçilere suç yüklüyor. Cezasızlık ile korunan patronlar sınıfı ve onların düzeni işçileri katletmeyi sürdürüyor.