Biz doğurduk insanlığı,
Biziz onu büyüten.
Biz can verdik hayata,
Biziz yaşamı var eden.
Eken de biçen de biziz,
İlmek ilmek dokuyan da!
Çiftesine maruz kalıp sömürünün,
Biziz emeği yücelten de!
Peki, yalnız ürettiklerimiz mi satıldı pazarda?
Yaşarken toprağa verilen de olduk,
Fabrikada diri diri yakılan da!
Önce biz konulduk kapılara,
Önce bize ödettirildi bedel.
Bizimle “temizlendi” namus!
Bir gün Özgecan'dık, Emine olduk diğer gün.
Helin olduk, Ceren olduk...
Kaybedecek neyimiz vardı ki; Yaşamdan başka?
O'nu haykırdık meydanlarda.
Şili'deyiz şimdi, bir dansta.
Boğazdaydık dün, Greif işgalinde!
Vardık;
Yaşamı Köleleştirilmiş Milyonlar İçin savaştık!
Varız ve Varolacağız; bu sömürünün
son bulması için!
Yarısıyız yaşamın!
Kavganın da öyle!
Elele olacağız kardeşlerimizle,
Son vermek için sömürüye.
Biz olmadan,
Son bulmayacak bu düzen.
Son bulmadan bu düzen, “BİZ” olamayacağız!
Küçükçekmece’den bir Emekçi Kadın Komisyonu gönüllüsü
