Tokat Zile’de 39 kilometre uzaklıkta bulunan Ali Hoca köyünde 135 hane 400 nüfus ve 18 öğrenci bulunuyor. Köy merkezinde internet olmadığı gibi telefon hatları da çekmiyor. Öğrenciler EBA sisteminden derslerini takip edebilmek için internetin çektiği, köy merkezinden 3 kilometre uzaklıkta bulunan dağ tepesine gidiyor.

İlçeye 49 kilometre uzaklıkta 130 haneli, 350 nüfuslu Karşıpınar köyünde ise 15 öğrenci bulunmakta. Köylüler çocukları eğitim alabilsin diye köyün tepesinde bulunan alana çadır kurmuşlar. Çocuklar zorlu tepeye kış şartlarında tırmanarak eğitim almaya çalışıyor.

"Ben avukat olmak istiyorum ama olamayacağım!"

Gazete Duvar'da yer alan Taner Yeşilsu'nun haberine göre Zile Dinçerler Ticaret Meslek Lisesi 9. sınıf öğrencisi Ceyda Işıldak, yağan kar nedeniyle eğitimin kendileri için zorlaştığını ifade ederek, “Küçük bir çadırın içindeyiz, sesler birbirine karışıyor. Hava çok soğuk. Ben avukat olmak istiyorum ama olamayacağım. Böyle bir şekilde eğitim olmuyor. Bazen hiç giremiyoruz. Destek, yardım bekliyoruz. 21'inci yüzyıldayız, elimizde internetimiz yok. Baya yürüyerek ulaşıyoruz buraya, bazen düştüğümüz oluyor. Gelecekte avukat olmak istiyorum ama bu şekilde olamam” diye konuştu.

"Çocukları traktörle dağa çıkarıyoruz"

Ali Hoca Köyü Muhtarı İsmail Elibol, “Çocuklarımız okula gidemediği gibi hiçbir şekilde EBA’ya da giremiyor. İnternet olmadığı için çocukları traktörlerle dağlara götürüyoruz. Bu kış günlerinde dağın tepesinde internete giriyorlar. Hiçbir şekilde biz devletten yardım alamıyoruz. Sesimizi artık yetkililerin duymasını istiyoruz. 21. Yüzyılda biz çok mağduruz. Yolumuz yok, hiçbir şekilde ilçeye bile gidemiyoruz. Sesimizin duyulmasını, çocuklarımıza yardımcı olunmasını istiyoruz” diye konuştu.

Öğrencilerin çok zor durumda olduklarını ifade eden Karşıpınar Köyü Muhtarı Mehmet Işıldak, “2 yıldır başvurmadığımız hiçbir kurum kalmadı. En son dilekçeme 'Nüfus az olduğu için yapamıyoruz' diye cevap geldi. Şimdi zor durumdayız. Ben de çocuklara, 'İnternet şu gün gelecek' dediğimden yalancı duruma düştüm. Çocukların halini gördükçe ağladığım zamanlar oluyor. Herkes, 'Muhtar sen neden ilgilenmiyorsun' diyor. Ankara’ya kadar vekillerin kapısını çaldım, durumu izah ettim. Sorunumuzu çözecek hiçbir yaklaşım olmadı. Çocukların tabletleri de yok. Kendi imkanları ile tepeye çadır kurdular. Havalar soğudu, kar yağıyor ve bu yüzden çoğu gelemiyor” diye konuştu.

Tek başına yaşayan Epilepsi hastası Şirin Dikmen ise, "Çocukların haline mi acıyayım yoksa kendi halimize mi acıyayım" diyerek, "Ben tek başıma kalıyorum. Düşüp hasta olduğum zaman kime nasıl ulaşacağım? Telefon çekmiyor, internet yok. Kaç sefer düştüm. Böyle ne yapacağım. Devlet bize bakmak zorunda değil mi? Vergimizi ödüyoruz" sözleriyle tepki gösterdi.