Kocaeli Kartepe'de kurulu bulanan Sumiriko (Dytech) fabrikasında dün temsilcilik seçimleri gerçekleşti. Bu seçim sürecinde de bir önceki gibi adaylık başvurularına engellemeler yaşandı ve göstermelik bir temsilcilik için kurulan sandıkla demokrasicilik oynandı. Geçen yıla nazaran 'seçim' havası bile olmadı. Oldu-bittiye getirildi.
Dytech'te adaylık başvuru sürecinde kimi işçilerin adaylığı kabul edilmedi, aday olacak kimi işçiler işten çıkartıldı. Gerekçe olarak haklarında tutulmuş tutanaklar gösterildi. Her fabrikada olduğu gibi Dytech'te de şu veya bu gerekçe ile hakkında tutanak tutulmayan işçi yok gibidir. Aldığı herhangi bir uyarı veya ceza olmadığı halde, tutanağın gerekçe gösterilmesinin asıl nedeni, aday olan işçileri risk olarak görmeleridir. Kendi sularında yüzen, istedikleri gibi yönlendirebilecekleri, bu açıdan da denenmiş isimler varken yeni adayların önünü kestiler. Kendilerinin karşısında az veya çok ses çıkartma riski görmeleri fabrika yönetiminin engellemesi için yeterlidir.
Altı adayın olduğu seçimlerde işçiler tam listeyi seçimlerin başlaması ile net bir şekilde duymuş oldular. Bu aday olanlar kimdir, nedir tam bilmeden, araştırmaya, tanımaya fırsat bulmadan karar vermeye zorlamaktır. Bu da seçimlerin göstermelik olduğuna başka bir örnektir.
Dört temsilcisi olan Dytech'te, seçim sonucunda Levent, Fatih, Mustafa ve Samet isimli işçiler seçilmiştir. Bu işçilerin yönetime yakın olup olmaması, işçilerin haklarını savunup savunamayacağını bir kenara koyalım. En iyisi, en mücadelecisi bile seçilse Dytech'te işçiler örgütsüz olduğu müddetçe ortaya Dytech işçilerinin mücadelesi adına ne kadar olumlu bir sonuç çıkabilir ki.
Dytech işçisi arkadaşlar,
Dytech'teki sorunlarımızın tek ve gerçek çözümü birlik içinde davranabilmemiz. Üç sene öncesinde hareketli dönemler yaşandı. Bir kısmımız çözüm için başka sendikaya geçmeyi tercih etti. Belki bunlar bazı dönemler fabrikadaki işçileri karşı karşıya bile getirdi. Tüm bunları geride bırakalım.
Hangi sendikaya üye olduğumuza, hatta sendikalı olup olmadığımıza bakmadan birlikte davranabilme zeminlerini oluşturmalıyız. Sorunlarımızı tartıştığımız, taleplerimizi belirlediğimiz, mücadele ettiğimiz taban örgütlülüklerimizi kurmalıyız. Bu örgütlülüğümüz sözünü söyleyen, işçiler adına yetkiyi elinde tutan, karar alan ve uygulayan olmalıdır. Bu işlemedikten sonra adı temsilci olan birkaç kişi seçilse ne seçilmese ne!
Fabrika yönetimi bu seçimlerle birlikte işçileri daha fazla denetim atına almayı amaçlamaktadır. Sözde seçimler ile işçilerin 'iradesi' belirlenmiş görüntüsü oluşturuldu. Tıpkı önceki temsilci seçimleri ve temsilcilik deneyimlerinde olduğu gibi. Ancak temsilciler sadece isim olarak var oldular.
Eğer Dytech işçisinin iradesi ortaya çıkacaksa bu da şu veya bu kişide değil, ancak tüm işçilerin örgütlü bulundukları komite veya örgütlülükler sayesinde mümkündür. Söz söylemenin de, fabrika yönetiminin saldırılarını püskürtmenin de, yeni haklar elde etmenin yolu da işçi birlikleri yaratmaktan geçer. Dytech işçisi yaşadığı süreçlerde bunun örneklerini bulacaktır. Ancak yönetimin ve sendikal şebekelerin ayak oyunları işçileri yormuştur. Dytech işçisi bu yorgunluğu üzerinden atmalı, kendine dayatılan güvensizlik, sözde demokrasi ve seçim oyunlarına aldanmadan kendi birliklerini kurmanın, büyütmenin yollarına bakmalıdır!
Metal İşçileri Birliği (MİB)
