2017’de birlikte yürüyecek,
Renault’da ve her yerde kazanacağız!

MESS, yönetim ve devlet elbirliği yaptı, görülmemiş baskı ve zulüm uygulayıp, Renault’da cenazeye dönmüş olan Türk Metal’e hayat verdiler. Renault işçisinin boynuna esaret zincirini yeniden geçirdiler. Gelinen noktada MESS uşağı Türk Metal, Renault’da 2017 grup sözleşmesinde bir kez daha “yetki”yi kazanmış olacak.

Fakat ne olursa olsun bu, Türk Metal için bir zafer değil. Baskı ve zorbalıkla, üstelik patron ve iktidar gücüyle sağlanmış bir sonuç. Bunca baskı ve zorbalığa rağmen Renault işçisi iki yıl boyunca büyük bir direniş gösterdi. Ne işten atmalar, ne tehditler, ne de ikna odaları uzun zaman boyunca Renault işçisinin direncini kırabildi. Renault’da binlerce işçi her şeye rağmen boyun eğmedi, onurlarına ve davalarına sahip çıktılar. Halihazırda Türk Metal’in yetki alacağı kesinleşmiş olsa dahi çok sayıda Renault işçisi direnmeye devam ediyor.

Elbette bu yolda pek çok ihanet, satış ve düşkünlük örneği de gördük. Ancak her ne olursa olsun şu son birkaç aya kadar Renault işçisinin gösterdiği direnç 2015 Mayıs ayından bu yana çıkılan yolda yazılan direniş destanını karartamaz. Renault’nun yüzlerce neferi, işçi sınıfının mücadelesine pek çok değer kattı, pek çok ders verdi, çok önemli bir deneyim yarattı. Ne yapılırsa yapılsın kimsenin ne bu büyük direniş destanını karartmaya ne de kazanımlarını ortadan kaldırmaya gücü yetecek. Renault işçisinin öncülüğünü yaptığı 2015 büyük ‘Metal Fırtınası’nı işçi sınıfı tarihi hep gururla ve onurla anmaya devam edecek.

O büyük direnişle nasıl da MESS-Türk Metal’i silip süpürdüğünü, nasıl da ülkeyi yöneten sermaye güçleri ve onların uşaklarını acizleştirdiğini asla unutmayacağız, unutturmayacağız.

İşçi sınıfının ve onun onurlu bir parçası olan Renault işçilerinin birleştiğinde nasıl da büyük bir güç olduğunu unutmayacağız, unutturmayacağız!

Özellikle de bu yolda işlerinden olan ancak asla onurlarını kirletmeyen Renault işçisini asla unutmayacağız, unutturmayacağız!

Şunu da geçmeden belirtelim ki, bu mücadelede yaşanan bu büyük kayıp işçi düşmanlarının gücünden ileri gelmedi. Aslında Renault işçisi her şeye rağmen işçi düşmanı cepheyi yenebilirdi. Olmadıysa, bunun en önemli nedenlerinden birisi, yaptığı sendikal tercih olan Birleşik Metal-İş yönetiminin yaptığı hatalar, basiretsizlik ve teslimiyetçiliğidir. Bu beylerin metal işçisinin kurtuluşundan çok kendi sendikal beyliklerini düşünmüş olmalarındandır.

Fakat yine de en büyük sorun Renault işçisinin kendindedir. MESS-yönetim-devlet üçgeni ne yaparsa yapsın, Birleşik Metal-İş yönetimi ne yaparsa yapsın Renault işçisi sadece ve sadece birliğine güvenebilmeli, birliğini sağlamlaştırmalı ve kendi ortak çıkarları üzerinden tıpkı 2015 Mayıs’ında olduğu gibi hareket edebilmeyi başarabilmeliydi. Fakat zaman içerisinde bu birlik zarar gördü, tahrip oldu ve Renault işçisinin geleceği üç beş çakalın eline kaldı.

Tüm bunlardan sonra belirtmek isteriz ki, Renault’da mücadele bitmedi, sadece koşullar değişti. MİB’in ve öncü Renault işçilerinin mücadelesi şu ya da bu sendika için değil işçilerin daha iyi yaşam ve çalışma koşullarına sahip olması içindi. MİB’in mücadelesi patron uşağı sendika ağalarına karşı işçinin her yerde söz, yetki ve karar hakkına sahip olması içindi.

Dedik ya, bu mücadele bitmedi, yeni koşullarda mücadelemize kesintisiz bir şekilde devam edeceğiz. Renault’da ve her yerde işçilerin birliğini sağlayarak, MESS’in sömürü düzenine ve bu düzene payandalık yapan Türk Metal saltanatına karşı devam edecek. Bu mücadelenin ilk aşamasında 2017’de metal işçisini bir kez daha aldatıp satmak üzerine kurulu MESS-Türk Metal düzenini yenmek için mücadele edeceğiz. Bu düzene payanda olanları, bu düzene karşı mücadele etmeye takatleri olmayan MESS-Türk Metal’in kuyruğunda dolaşanları da yeneceğiz.

Unutmayalım, Bosch işçisi Türk Metal prangasından kurtulmak için 2012’de başlattığı mücadelede, tıpkı Renault’da olduğu gibi kuşatmaya alınıp bir kez daha Türk Metal’e mahkum edilmişti. Fakat MİB ile el ele veren Bosch işçisi mücadelesini sürdürmüş ve MESS-Türk Metal’i istediği şartlarda bir sözleşmeye mahkum etmişti. Evet, aynısını ve daha fazlasını Renault’da ve grup sözleşmesi kapsamındaki tüm fabrikaların işçileriyle el ele vererek başaracağız.

MİB, sadece Renault işçisinin değil, aynı zamanda Bosch, Tofaş, Ford, Arçelik Coşkunöz, Valeo, Delphi ve diğer fabrikalardan işçilerin birleştiği bir odak olmaya devam edecek. Sadece Türk Metal sultası altındaki fabrikalardaki işçilerin değil aynı zamanda 2017’de Birleşik Metal-İş ve Çelik-İş’e üye iş yerlerindeki işçilerin de birliğinin temsilcisi olacak. Maysan, SCM, Prysmian, Kroman, Yücel Boru, İsuzu ve daha nice fabrikanın kalbi MİB ile birlikte atacak. Çünkü 2017 grup sözleşmesinde metal işçisi kazanmak için MESS-Türk Metal’e karşı birleşecek, diğer sendikaların yönetimlerinin işbirlikçi anlayışlarını da yine el ele vererek yenecek.

Bunun için diyoruz ki, Renault’da varılan şu noktada mücadele bitmedi, daha yeni başlıyor. Sadece bir sayfa kapandı ama yeni bir mücadele sayfası açıldı.

Renault işçisi de içinde olmak üzere metal işçisi el ele, omuz omuza vererek birleşecek, 2015 Mayıs fırtınasının ruhuyla 2017’de kazanacak!

Kimse moralini bozmasın, kimse “Bu iş bitti” diyerek teslimiyeti seçmesin. Teslim olanlarla çürümesin. MİB dimdik ayakta, 2015 Mayıs’ının ruhu dimdik ayakta! Üstelik zafer nidaları atsalar da MESS-Türk Metal düzeni eskisi gibi değil, her yerden darbelenmiş ve zayıflamış durumda.

Kurtuluş mücadelemiz devam ediyor. Elbette hayat düz bir yol değildir, tökezleyeceğiz. Zaman zaman gerileyeceğiz ama hep ileriye doğru bakacağız ve 1998’de olduğu gibi bir 17 yıl daha beklemeyeceğiz.

Biz kazanacağız, metal işçisi kazanacak!

Metal İşçileri Birliği