İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği (İSİG) Meclisi Gebze sanayi havzası üzerine hazırladığı raporla sendikalaştıkları için işten çıkarılan ve fabrika önünde direnişe başlayan Flormar işçilerini selamladı.
Gebze’deki iş cinayetlerine ilişkin istatistiklere de yer veren İSİG Meclisi, 2013'ten bugüne en az 94 işçinin iş cinayetlerinde yaşamını yitirdiğine, meslek hastalıkları sonucunda ise 600’e yakın işçinin katledildiğine dikkat çekti.
“Flormar işçisi yalnız değildir!”
Flormar işçilerinin 5 ay önce Petrol-İş sendikasına üye olmaya başladıklarını, sendika yetki belgesini aldıktan sonra 115 işçinin işten çıkarıldığı belirtilen raporda, işten atılan işçilerin 14 Mayıs’ta direnişe başladıkları ifade edildi.
Flormar’da çalışmaya başladığında sağlık sorunu bulunmayan Barış Tekin adlı işçinin böbrek yetmezliğine yakalandığı, sendikalaşma sürecinde artan baskılardan sonra da felç geçirip sol tarafının tutmadığı ifade edilirken, bunlara karşın Tekin’in direniş inancının yerinde olduğu vurgulandı.
Flormar’ın reklam sloganı “Biz İstersek Yaparız” sloganını işçilerin direnişle ete kemiğe büründürdüğü ifade edilen raporda, “Bizler İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Meclisi olarak Gebze Havzası’na dair hazırladığımız bu kısa raporu Petrol-İş’e üye oldukları için işten atılan ve direnişe başlayan Flormar işçilerine adıyoruz. İşçi sağlığı ve iş güvenliğinin sağlanması, iş kazaları ve cinayetlerinin önüne geçilmesi için sendikalı olmak bir haktır. İş cinayetlerine karşı sendikalı ol” denildi.
Gebze’de 5 yılda yüzlerce işçi katledildi
Basın, işçiler, sendika ve iş yeri hekimlerinden edinilen bilgilerle hazırlanan raporda, Gebze Havzası’nda 1 Ocak 2013 ila 30 Nisan 2018 tarihleri arasında en az 94 işçinin iş cinayetlerinde yaşamını yitirdiği ifade edildi. Aynı dönemde, 600 işçinin ise meslek hastalığından kaynaklı yaşamını yitirdiğinin öngörüldüğü dile getiriliyor, ancak bu konuda net bir bilgiye ulaşamadıkları ifade ediliyor.
“Gebze havzası” ibaresinin Gebze, Çayırova ve Darıca ilçelerini kapsadığı belirtilen raporda iş cinayetleri şöyle sıralandı:
“- Elimize ulaşan bilgiler ışığında 2013 yılında en az 4, 2014 yılında en az 17, 2015 yılında en az 19, 2016 yılında en az 18, 2017 yılında en az 28 ve 2018 yılının ilk dört ayında en az 8 işçi iş cinayetlerinde yaşamını yitirdi…
- 94 emekçinin 88’i ücretli (işçi ve memur), 6’sı kendi nam ve hesabına çalışanlardan (çiftçi ve esnaf) oluşuyor. Yani Gebze Havzası tam bir işçi kenti…
- Ölenlerin 5’i kadın işçi, 89’u erkek işçi. Kadın işçi cinayetleri tekstil ve atık toplama işkollarında gerçekleşti…
- 8 mülteci/göçmen işçi yaşamını yitirdi. Mülteci/göçmen işçilerin beşi Gürcü, ikisi Suriyeli ve biri Azeri…
- Bu dönemde 4 çocuk işçi can verdi. Çocukların ikisi inşaat işçisi, biri damacana su satış işçisi ve birisi de amatör futbolcuydu…
- Ölümler en çok inşaat, taşımacılık, metal, ticaret/büro, ağaç/kâğıt, belediye/genel işler, gıda, kimya ve tekstil işkollarında gerçekleşti. OHAL sonrası iş cinayetlerinde artış gözüküyor…
- En fazla ölüm nedeni ezilme/göçük, yüksekten düşme ve trafik/servis kazası. Oysa çok basit önlemlerle bu nedenli ölümlerin hepsi önlenebilir…
- Bu döneme baktığımızda Kocaeli şehri içinde gerçekleşen iş cinayetlerinin yüzde 28’i Gebze Havzası’nda yaşanmıştır. Yani bir işçi havzasıdır, çok fazla işçi ölümü yaşanmaktadır ve bu yüzden işçiler örgütlenmek zorundadır…”
“İşçiler can güvenliği için örgütlenmeli”
İSİG Meclisi raporda son olarak iş cinayetleri ve buna karşı Flormar işçilerinin direnişinin önemini şu ifadelerle dile getirdi.
“Son sözümüzü söyleyelim: Ölenlerin 6’sı (yüzde 6) sendikalı işçi, 88 işçi ise (yüzde 94) sendikasız. Sendikalı işçilerin ikisi metal, ikisi taşımacılık, biri kimya ve biri büro işkollarında çalışıyordu. Genel olarak diyebiliriz ki Gebze Havzası’nda sendikasız çalışmak ölüm demektir. Tam da bu yüzden Flormar işçileri can güvenlikleri için de örgütleniyorlar…”
