Dytech-SumiRico’da sözleşme süreci başlıyor. Hatlarda işçiler taleplerini oluşturma aşamasında. İşçiler, satılık sendikaların kendilerine ihanetine rağmen verdikleri mücadele ile sözleşme yapma ve temsilcilerini seçme hakkını elde etmişti.

Ancak fabrika yönetiminin kurnazca oyunları sayesinde işçilerin temellerini attıkları birlik sarsılmış ve zamanla öncü işçiler işten çıkarılmıştı. Yönetim, haksız bir biçimde fabrikadaki çalışma koşulları yüzünden meslek hastalığına yakalananları ve yine bu tanı ile tedavi görenleri bir bir işten çıkartmıştı.

Ve şimdi yine işçiler bir sözleşme sürecindeler. Bu süreç ekonomik krizin arttığı ve işlerin daraldığı bir dönemde gerçekleşecek. İşçiler son süreçte kısa çalışma ödeneği ve ücretli-ücretsiz izinle karşılaşmıştı. Yeri geldi vergilerden kaynaklı yeri geldi ücretsiz izinlerden kaynaklı evlerine tam para götüremediler. Yani krizin yükü işçilerin sırtına yüklendi.

Şimdi ise Dytech-SumiRico işçileri bir sözleşme süreci ile karşı karşıyalar. İşçiler bu süreçte kendi geçmiş deneyimlerinden faydalanmalı, taleplerini ve sözleşme sürecini kendi ihtiyaçlarına göre belirlemelidir. Bunun dışındaki “Aman patronlar krizde”, “İş yok” gibi sözlere aldırmamalıdır. İşçiler için esas olan patronların ihtiyaçları değil, kendi yaşam ve çalışma koşullarını gerekenler doğrultusunda iyileştirmektir.

Çünkü yaratılan krizin sorumlusu işçiler değildir. Tam aksine Dytech-SumiRico’nun bugüne kadar elde ettiği zenginliğin kaynağı bizzat işçilerin karşılığını alamadığı emeğidir. Kriz ortamında kaybeden ise her açıdan Dytech-SumiRico işçileri olmuştur. Yönetim ise hükümetin koruması altına girmiş, işçilerin işsizlik fonunda biriken parasına sarılmıştır.

Dytech-SumiRico işçileri, bu süreci yıpranmış ilişkileri düzeltmenin yani kardeşleşmenin ve birleşmenin fırsatına dönüştürmelidir. Her vardiya kendi ekiplerini kurmalı ve sözleşme taleplerini ihtiyaçları temelinde belirlemelidir. Vardiyalardan seçilen kişiler sözleşme masasına gönderilmeli ve son kararı işçiler hep birlikte vermelidir. Bunun dışında birkaç yıldır yaratılan “temsilcilik” makamının işçilere bir faydası yoktur. Tamamen patronun koltuğunun altında hareket etmektedir. Herkesin bildiği ve gördüğü de budur. Bu yüzden işçiler kendi seçilmiş komiteleri ve temsilcileri dışındaki kimselere iradelerini teslim etmemelidir.

Geçtiğimiz yıl Dytech-SumiRico işçilerinin sözleşme sürecinde gösterdiği refleksler ve ortaya çıkan sonuç unutulmamalıdır. Eğer işçiler, patron ve patron yalakalarının sözlerine aldırmaz kendi taleplerini savunursa, ortaya işçilerin istediğine yakın sonuçlar çıkar. Dytech-SumiRico işçileri bunları aklından çıkarmamalıdır.

Metal İşçileri Birliği