Uzun yıllardır sağlık sektöründe, ecza depolarında çalışıyorum. En son girdiğim ilaç deposunda çalışmaya başlayalı 7 ay oldu. Düşük ücretler, mesailerin yatırılmaması, mesai ücretinin düşük olması vb. gibi sıkıntılar yaşıyoruz. Ne zaman sorunlar dile getirilse, “Burası böyle, isteyen çalışır, isteyen gider!” deniliyor.

Doların yükselmesiyle başlayan süreçte bu kez işten atma tehdidi tepemizde gezer oldu. Dolarda ilaç fiyatlarına da yansıyan artışın satışları etkilediği ve işten çıkarmaların olacağı, herkesin kendisine çeki düzen vermesi gerektiği minvalindeki konuşma herkesin kaygısını arttırdı.

Bu konuşmalar yapıldıktan sonra 4 arkadaşımız işten çıkartıldı. İşten çıkardıklarına tazminat ödemek istemeyen patron, işten çıkarmayı düşündüğü işçiye zorla istifa imzalattırıyor. İşten çıkarmalarda performans düşüklüğü gerekçe gösteriliyor. Çalışma temposunda çok temelli bir değişiklik yok ama işten atılma kaygısı ve psikolojik baskı her çalışanın çalışmasına yansıyor. Sürekli bunu düşünen bir kişi dalgın olur, stresli olur, panik olur.

İlaç fiyatlarında düşme olduktan sonra satışlar yine arttı. Şu anda çalışan sayısı yeterli değil. Fakat patron az işçiye çok iş yaptırma derdinde. Biz işçilerse, işten atmalar başlamadan bile çalışan sayısının artması gerektiğini düşünüyorduk. Yeni ve daha büyük depoya taşınacağımızı söylemişlerdi çünkü. Kısa bir süre önce taşındık ve açılışı da gerçekleşti. Açılış öncesi, taşınma, deponun temizlenmesi, düzenlenmesi için her gün sabaha karşı eve dönecek şekilde çalıştık. İzin günlerimizde deponun hızlıca faaliyete geçmesi için mesailere çağrıldık. Açılış etkinliğinin gerçekleştiği gün, depodan çıkartılmadık, bir aile olduğumuzu söyleyenler açılış törenine bizleri katmadı. Birçok arkadaşımız buna çok içerledi.

Son dönemdeki yoğun fazla mesailerin de ücretlerimize hiç yansımadığını gördük. Herkes bu durumdan huzursuz. Mesailerin neden yatırılmadığını sorduğumuzda bilindik cevaplar veriliyor: “Burada sistem böyle işliyor!” “Ülkede kriz var!” “Dışarıda iş bekleyen çok kişi var, istemeyen çıkar gider!” Bunların hepsi üstü kapalı tehdit tabii ve doğal olarak korku yaratıyor. Her ne kadar huzursuzluk olsa da kimse ses çıkartamıyor. Arkadaşların çoğu sessizlikle kurtulacağını sanıyor, ta ki işten çıkarılacak kişi olarak ismi okunana kadar…

Kocaeli’den bir depo işçisi