Mevsimlerin devrildiğini gören çocuklar gibi,

Ateşi ilk kez keşfetmenin hazzını düşündü…

İhtiyaçtı, dayattı…

İnsan baş parmağını kullandığından bu yana,

Nadirden zenite uzanan bu yolda, 

İsimsiz kahramanların öyküsüne imrendi…

“Onlar ki” dedi büyük şair,

“Serüvenci” dedi bir başka şair…

Eşyaların hükümranlığı sürer,

Emeğin esirliği kalırsa…

“Us”ta ve yaşamda

Kelimelerin büyüsü geçer,

Gerçek ise geçmeyecek kadar anda ve zamandadır…

Meselenin kendisi istikrardır,

Yolda olmaktır…

Kahramanlara olan ihtiyacın acınasılığına 

işaret eder bir başka büyük şair…

Sen tüm gerçeğinle, 

İlmek ilmek örülen bir hayatın,

Dört kuşağın süzgecinden geçen bir kavganın,

Zaafların, hataların, başarıların, gururlarınla

Sadece sade bir kavga insanısın…

Ünvanları, mertebeleri, pırpırları söküp atansın…

Görüntünün gerçeğin önüne geçtiği bu zamanda 

Çağlar arasındaki yolculuğuna tutunduk…

Sade bir insan olan senin

Sadece yoldaşın olmakla övündük…

Ne iyi ki “göz bebeğin gibi koruduğun” büyük ailenin parçasıyız.

Ne iyi ki sen bizim yoldaşımızsın.

Her daim yanı başımızdasın…

Eylül 2024

G. Umut