Yaşamak deyince sadece nefes alıp vermeyi algılayanlar vardır belki. Böyle ele alındığında insanla diğer canlılar arasında bir fark kalmaz. İnsanı diğer canlılardan ayıran özelliği düşünmesidir. Düşünmek her insanı bir biçimde ideallerle donatır. Yaşamak kişinin ideallerine hizmet ettikçe anlam bulur.

Grup Yorum üyesi İbrahim Gökçek bir devrimci. Devrimci bir müzik grubunun üyesi. Sermaye devletinin Grup Yorum’a saldırması da bu yüzden. Ölüm Orucunun bugün üç yüzlü günlerinde olan İbrahim Gökçek’in ideali ise üyesi olduğu Grup Yorum’u  yok etmeye yönelik saldırıların son bulması. Daha net ifade etmek gerekirse, Grup Yorum’un yaşaması.

İbrahim Grup Yorum’la birlikte kendi yaşamı için de ölüm orucunda.

Yaşam ve ölüm orucu eylemi birbiriyle çelişiyor gibi görünür insanlara. Yaşamı sadece nefes alıp vermek olarak algılayanlar için çelişkili gerçekten.

Dünya görüşü sorununu algılamayan, anlamayan herkes “yaşamı çok seviyorum” dediğimde, sözle olmasa bile en azından gözüyle niye hala ölüm orucunu sürdürüyorsun diye soruyordu bana da. Hücrelere teslim olmanın aslında yaşamamak olduğunu anlamıyorlardı.

Sadece ben değil, ölümsüzleşen 122 yoldaş da “yaşamı uğrunda ölecek kadar çok seviyorduk.”

Helin’de öyleydi. İbrahim’de öyle. İbrahim’in basına yansıyan şu sözleri bunu olanca açıklığıyla ortaya koyuyor:

“Yaşamayı çok seviyorum. Ölmek için bu eylemi yapmıyorum. Elimden geldiğince de yaşamak için mücadele edeceğim. Sadece türkü söylemek istiyorum. Konser yasakları kaldırılsın, cezaevlerindeki üyelerimiz tahliye edilsin. Bir an önce taleplerimiz karşılansın. Herkesin elinden geldiğince mücadelemize destek vermesini istiyorum.”

İdealleri sömürü olanlar İbrahim’i duymazdan geliyor. Salgın günlerinde bile olsa bir şekilde sesimizi daha gür çıkarıp, İbrahim’i yaşatmalıyız.

Muharrem Kurşun