Ağır sömürü, kötü çalışma koşulları, uzun çalışma saatleri, iş güvenliği önlemlerinden yoksunluk, artan iş kazaları ve düşük ücret, işçi sınıfının dünya ölçüsünde karşı karşıya kaldığı yakıcı sorunlardır. Kapitalist krizin faturasının işçi sınıfının sırtına yıkılması, milyonlarca işçinin yaşamına mal oluyor. Bizzat kapitalist kurumların araştırmaları da bu vahşeti kayıt altına alıyor.

Bir BM araştırmasına göre, kötü çalışma koşulları her yıl 1,9 milyon işçinin hayatına mal oluyor. Kronik obstrüktif akciğer hastalığı (KOAH), felç ve kalp hastalığı, yaklaşık 1,2 milyon erkek ve kadın işçinin erken ölümünün temel nedenleridir. İş kazaları/cinayetleri yaklaşık 360 bin kişinin ölümüne neden oluyor. Yayınlanan araştırma, Dünya Sağlık Örgütü (WHO) ve Uluslararası Çalışma Örgütü (ILO) tarafından yapılmış. Değerlendirilen rakamlar ise 2016 yılına ait. Belli ki, tablo şimdi daha da vahimdir.

DSÖ verilerine göre fazla çalışma büyük ve artan bir risk faktörüdür. BM araştırmasına göre uzun çalışma saatleri, yıllık yaklaşık 750 bin içinin ölümüne neden oluyor. Uzmanlar, koronavirüs krizinin durumu daha da kötüleştirebileceği konusunda uyarıyor.

Fazla çalışma, iş kazaları, hava kirliliği

Araştırma sonuçları ince toz, gazlar ve hava kirliliğinden dolayı 450 bin kişinin hayatını kaybettiğini ortaya koyuyor. Güneydoğu Asya ve Batı Pasifik’teki kadın/erkek işçiler ile 54 yaş üstü insanlar, çalışma koşullarıyla bağlantılı ölümlerden orantısız şekilde etkilendi. DSÖ başkanı Tedros Adhanom Ghebreyesus, “Bu kadar çok insanın meslekleri yüzünden kelimenin tam anlamıyla öldürülmesi şok edici” dedi  

Teknoloji bu kadar gelişmişken, on milyonlar işsizken, çalışma koşullarının bu kadar ağır, iş saatlerinin bu kadar uzun olması kapitalist sistemin vahşetinin ulaştığı boyutu gözler önüne seriyor. Burjuva ideologlar ve bir kısım liberaller, “vahşi kapitalizm” tanımının 19. Yüzyıla ait olduğunu iddia ederler. Oysa bu tablo, vahşetin kapitalizmin vazgeçilmez aracı olduğunu ispatlıyor.