Cizre’de devlet destekli Hizbulkontra’nın imza attığı katliamın ardından “kamu düzenini sağlama” adı altında Kürdistan’da fiili bir OHAL ilan edildi. Diğer taraftan Kürt sorununda “çözüm” adı altında Kürt halkına inkar ve imha dayatan sermaye devleti, bölgede yaptığı askeri yığınakla halkın yaşam alanlarını abluka altına almaya devam ediyor. Yaygın gözaltılar belediye başkanlarını bile ayırt etmeksizin sürüyor. Üniversitelerde Kürt öğrencilere yönelik faşist saldırılar artarak devam ediyor. Sokak eylemlerinde Kürtler infaz ediliyor.
Kürt hareketini temsil eden açıklamalarda ise haklı olarak, Cizre özelinde yaşananların AKP ve Hizbulkontra koalisyonuyla gerçekleştirildiği, asıl failin AKP olduğu söyleniyor. KCK Yürütme Konseyi Eşbaşkanlığı tarafından yapılan yazılı açıklamada saldırıların polisin gözleri önünde yaşandığına dikkat çekilerek şunlar söyleniyor: “Saldırılar bizzat AKP devletinin polis ve asker güçleriyle Hüda-Par paramilliter güçleri tarafından yapılmıştır.” AKP tarafından yapılan “provokasyon” söylemine karşı çıkan KCK, asıl failinin AKP olduğuna dikkat çekerek, Hüda-Par adlı kontra çetenin ‘90’lı yıllardan bugüne devlet tarafından kullanıldığını dile getirdi.
Cizre ile ilgili AKP adına konuşan isimler ise kendilerinden beklenen açıklamalar yaptılar. Ahmet Davutoğlu ve Bülent Arınç, Hizbulkontra’yı “mazlum” ilan ettiler ve PKK’yi hedef gösterdiler. Şaşırtıcı olmayan bu durum, bu kontra çetenin AKP ile ilişkilerini de açığa çıkarmaktadır. Kobanê’yi protesto eylemlerinde Hizbulkontra’nın nasıl aktif bir şekilde Kürt halkının üzerine saldırtıldığını ise hepimiz biliyoruz. Bu karanlık çetenin Kobanê eylemlerinde işlediği cinayetlerle ilgili tek bir söz söylemeyen ve hiçbir soruşturma açmayan AKP hükümeti, haklı istemleri nedeniyle sokağa çıkan Kürtlere demediğini bırakmamıştı. Eylemlerin arkasından 2 binin üzerinde insan gözaltına alınırken yine 500’e yakın insan da tutuklanmıştı.
AKP’nin Hizbulkontra’ya yaklaşımı elbette şaşırtıcı değil. Bu kontra örgütün IŞİD canilerinden hiçbir farkının olmadığı da herkesçe malum. Ancak örtüşen çok daha önemli bir şey var ki o da Hizbulkontra’nın, AKP tarafından IŞİD’in Suriye’de kullanıldığı gibi kullanılıyor olmasıdır. Bu gerçek Kürt hareketi tarafından yapılan açıklamalarda da zaten dile getiriliyor. AKP için IŞİD de, Hizbulkontra da aynı amaca hizmet eden, aynı işi yapan iki koldan biridir. AKP’nin bu kanlı kollarından biri Irak ve Suriye’de yani Güney ve Batı Kürdistan’da, diğeri de Kuzey Kürdistan’dadır. Hedefte Kürtler bulunmaktadır.
Mesele bu haliyle tüm açıklığıyla ortadayken, her şey ne kadar berrak denilebilir. Ancak asıl ‘karışık’ olan tüm bunların bizzat yürütücüsü olan AKP ile Kürt hareketinin İmralı üzerinden yürüttüğü görüşmelerdir. “Kürt açılımı”yla başlayıp adına “çözüm süreci” denilen noktaya gelen zaman diliminde, imha ve inkarda uzman sermaye devletinin kan dökerek açtığı süreci, kan dökerek devam ettirdiği ortada olmasına rağmen görüşme trafiğinin sürüyor olması asıl ‘karışık’, belirsiz olan taraftır.
Keza Kürt halkının sokak eylemlerinde kazandığı inisiyatif boşa çıkarılmakta, militan eylem tarzı siyaset yoluyla pasifize edilmektedir. Suriye ve Irak’ta yaşanan bölgesel gelişmeler, Kürt halkının ve örgütlerinin bölgedeki kararlı direnişleri ile de birleşerek Kürt halkına tarihsel bir avantaj yaratmışken, bu durum Ortadoğu’da ABD-AB, Türkiye’de ise sermaye devleti lehine esnemeye dönüşmektedir. İçerde, yaklaşan 2015 genel seçimlerinde aşılacak yüzde on barajı Kürt halkına yeni bir dönemin başlangıcı olarak gösterilmektedir.
Kürt sorunun çözülmesiyle birlikte Türkiye’nin de demokratikleşeceğini söyleyen Kürt siyasetçilerin bu gözlemlerini hangi görünen emarelere dayandırdığını bilmiyoruz. Ancak sadece son birkaç aylık zaman zarfının bile açıkça gösterdiği tek olgu sermaye devletinin hiç de demokratik bir dönüşüme hazırlanmadığıdır. Gerek kolluk güçlerine yönelik çıkartılan hak ihlallerini kolaylaştırıcı ve onları koruyucu yasalar, gerekse Kürt illerinde yapımı son hızla süren kalekollar ve daha birçok şey, faşist-sömürgeci niteliği gayet açık olan bu rejimden neler beklenebileceğini yeterince göstermektedir.
AKP’nin, Kürt sorununda sermaye devletinin resmi politikasının sürdürücüsü olmasının dışındaki tek farkı “çözüm” aldatmacası ile Kürt hareketini başarıyla oyalayabilmesidir. Kürt halkına yönelik baskılar geçmişte olduğu gibi sürerken, bu baskılar karşısında sokağa çıkanlara geçmiş hatırlatılarak ‘iyi giden çözüm sürecinin’ tehlikeye girdiği söyleniyor. Ancak kendileri aynı ‘90’lı yılların kanlı ve karanlık kontra örgütü Türkiye Hizbullah’ını ihtiyaç duyduklarında devreye sokmaktan da geri durmuyorlar. AKP’lilerin bu Hizbulkontra elemanlarını temize çıkarmak için sarf ettikleri sözcükler akla Tansu Çiller’in kontrgerilla tetikçilerini savunmasını getiriyor. Yani Kürt halkının bu zulüm düzeninde yaşadıkları yazık ki bir “dejavu”dan öteye geçmiyor.
